π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός.
Κάποιες στιγμές στην επίγεια ζωή του ο Χριστός αποδίδει σκληρούς χαρακτηρισμούς στην γενεά των ανθρώπων που τον περιβάλλει. Για παράδειγμα την αποκαλεί «γενεά μοιχαλίδα και αμαρτωλόν» (Μάρκ. 8,38), «γενιά άπιστη και αμαρτωλή».

π. λίβυος.
Αυτή, Κύριε, αυτή η σιωπή Σου πόσο με τυράννησε! Πόσες φορές με εκνεύρισες, Κύριε, που έμεινες σιωπηλός όταν εγώ χανόμουν σε δρόμους που δεν ήξερα πού οδηγούν, σε μονοπάτια που για πρώτη φορά ρακένδυτος περπάτησα.

π. Σταύρου Τρικαλιώτη.
Παντοῦ παραμονεύει ὁ θάνατος, ἡ ἀπελπισία, τό ἀδιέξοδο. Συνηθίζουμε νά λέμε ὅτι οἱ πιό παλιοί ἀπό ἐμᾶς ἀντιμετώπιζαν δυσκολότερες καταστάσεις ἀπό αὐτές πού ἀντιμετωπίζουμε ἐμεῖς σήμερα.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός.
Η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού αποτελεί για τους χριστιανούς μία ευκαιρία να ξαναδούμε την ιστορία του κόσμου και της αγάπης του Θεού γι’ αυτόν και για μας. Στο Δοξαστικό του Εσπερινού της εορτής ψάλλουμε: «ξύλῳ γαρ έδει το ξύλον ιάσασθαι».

Τοῦ Ἠλία Λιαμῆ.
Ἀνοίγω τήν πόρτα τῆς τάξης. Δέ μέ περιμένουν ἐκπλήξεις. Ἔφηβοι ἀκίνητοι, ἀμίλητοι περιμένουν νά τούς μεταδώσω τή... σοφία μου. Ἤ… ἁπλῶς θά μέ ἀνεχτοῦν, περιμένοντας νά χτυπήσει τό κουδούνι. Θέλω νά τούς ἀκούσω ἀλλά δέν ἔχω χρόνο. Ἐδῶ δέν ἔχω χρόνο οὔτε κἄν νά ἀξιολογήσω τό τί ἀφήνω πίσω μου. Νομίζω πώς βοηθῶ. Νομίζω πώς διδάσκω. Νομίζω πώς ἔχω ἀπήχηση. Πῶς ὅμως νά μάθω τήν ἀλήθεια;

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού η Εκκλησία της Ελλάδος τιμά τη μνήμη των  Εθνομαρτύρων Επισκόπων Χρυσοστόμου Σμύρνης, Αμβροσίου Μοσχονησίων, Γρηγορίου Κυδωνιών, Προκοπίου Ικονίου και Ευθυμίου Ζήλων «και των συν αυτοίς αναιρεθέντων κατά την μικρασιατική καταστροφή μαρτύρων» του 1922. Ειδική Ακολουθία  έχει συντάξει ο μακαριστός Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος Βαλληνδράς.

Μια φορά κι έναν καιρό…
Ένα κρουαζιερόπλοιο κατά τη διάρκεια μιας σφοδρότατης καταιγίδας βυθίστηκε και μόνο δύο από τους επιβάτες του κατάφεραν να κολυμπήσουν μέχρι ένα μικρό ερημονήσι.