Ἡ Γερόντισσα Γαβριηλία (Παπαγιάννη) γεννήθηκε τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1897 καί κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ τόν Μάρτιο τοῦ 1992, ἔζησε δηλαδή 95 ὁλόκληρα χρόνια. Εἶναι ἀπό ἐκεῖνες τίς γυναῖκες πού ἀφιέρωσαν τή ζωή τους στόν Κύριο καί βοήθησαν καί ἄλλους πολλούς μέ τήν καθοδήγησή της στήν εὕρεση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ο Μάης του ’68 αποθεώθηκε γιατί κατέδειξε τα αδιέξοδα του δυτικού τρόπου ζωής. Δεν έχτισε όμως κάτι καινούργιο, διότι οι ιδέες του μπλοκαρίστηκαν από τον καταναλωτισμό, από την ευκολία της τεχνολογίας, από το αίσθημα ότι όλα τελειώνουν εδώ.

Η Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών σε συνεργασία με την Εξαρχία του Παναγίου Τάφου στην Κύπρο και υπό την αιγίδα της Ακαδημίας Αθηνών και της Κυπριακής Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών διοργανώνει διεθνές επιστημονικό συνέδριο με θέμα: «Σχέσεις Κύπρου-Αγίων Τόπων». Εικοσιέξι (26) ομιλητές από την Κύπρο, Ελλάδα, Ισραήλ, Τουρκία και Αλβανία θα παρουσιάσουν μεταξύ 8-10 Ιουνίου 2018 στο Μέγαρο της Παλαιάς Αρχιεπισκοπής (έναντι Παγκυπρίου Γυμνασίου), έδρα της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών, τα αποτελέσματα των ερευνών τους για τις σχέσεις Κύπρου και Αγίων Τόπων από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους έως και σήμερα.

Με τον Μητροπολίτη Σιγκαπούρης Κωνσταντίνο.
Ζώντας στην Ασία καταλαβαίνεις πως πολλά πράγματα δεν μπορούν να είναι όπως είναι στον τόπο που γεννήθηκες...
Η προσαρμογή στις απαιτήσεις της ζωής στην Ασία είναι αναγκαία.

Όσο δυνατός κι αν είσαι, ένας καλός σύμμαχος πάντα χρειάζεται. Ιδιαίτερα στις κρίσιμες στιγμές που κρίνουν την έκβαση της μάχης. Κάλεσε κοντά σου Εκείνον, που έχει όχι μόνο δύναμη, μα και αγάπη για σένα.

Γίνονται τόσες δράσεις στις διάφορες ενορίες και πολλές φορές απουσιάζουν παντελώς οι έφηβοι, ωσάν οι δράσεις αυτές να απευθύνονται μόνο στους ενήλικες και όχι σε όλο το ποίμνιο.

Πολλές φορές μέσα στην εξομολόγηση τα πράγματα μπερδεύονται, διότι λείπει η κατήχηση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος παλαιότερα ήξερε το θέλημα του Θεού, ήξερε σε τι είχε αμαρτήσει και επέστρεφε στο σπίτι του Πατέρα του και γύρευε από τον Χριστό συγχώρηση.

Είναι καιρός να ξαναπούμε την αλήθεια. Είναι άλλο ο σεβασμός στην διαφορετικότητα και άλλο το να ξεκαθαρίσουμε ότι για την πίστη μας υπάρχει αμαρτία που δεν πρέπει να γίνεται πρότυπο. Αν χάσουμε την ταυτότητά μας στο όνομα των δικαιωμάτων, όπως τείνει να γίνει πραγματικότητα, τότε φτιάχνουμε μία κοινωνία χωρίς φύλο, με προσανατολισμό τον εαυτό μας και τι μας αρέσει και αρνούμαστε και επίσημα την συλλογικότητα. Γινόμαστε ένα άθροισμα ομάδων και πληθυσμών και όχι λαός.

“Πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλε δικά σας θα ‘ναι”!!!
Αιωνία η μνήμη, αιωνία η μνήμη, αιωνία αυτών η μνήμη.