Όπως λένε σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι άγιοί μας, «μπορεί να γίνει άγιος, όχι όμως παπάς».

«Εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος ὁ ἀββᾶς Δανιήλ», παρατήρησε ἕνας θαμώνας πού καθόταν λίγο πιό πέρα μόνος του, σκαλίζοντας καί κάποια χαρτιά πού εἶχε μαζί του. «Τόν γνωρίζω, εἶναι πολύ ἀσκητικός κι ἔχει μεγάλη δύναμη προσευχῆς. Πολύ καλά ἔκανες, ἄνθρωπέ μου».

Η αλήθεια του Ευαγγελίου είναι γεγονός κοινωνίας. Δεν είναι μόνο ότι είναι δώρο της Αγίας Τριάδος, δώρο του ουρανού στην γη. Δοκιμάστηκε στο Πρόσωπο του Χριστού, αλλά και στην ζωή των αποστόλων και πάντων των αγίων. Δοκιμάστηκε στον χρόνο. Δοκιμάστηκε στον πολιτισμό.

Αφήστε τους στόχους, ξεχάστε το αποτέλεσμα, μην μετράτε επιδόσεις, μην έχετε άγχος σκοπού. Οι σκέψεις θα φύγουν όχι όταν τις κυνηγάτε, τότε αντιθέτως θεριεύον, αλλά όταν πάψετε να ταράζεστε μαζί τους.

Ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και επισκέπτονται τους ναούς, τα προσκυνήματα, τα μοναστήρια είναι και η ανάγκη να έχουν υγεία, τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικείοι τους.

Ο Ρήγας είναι επίκαιρος. Στον Θούριό του (στίχοι 21 – 24) μας καλεί και σήμερα με ζήλο να κάνουμε το Σταυρό μας και να εκλέγουμε άξιους κυβερνήτες: «Ελάτε μ’ έναν ζήλον σε τούτον τον καιρόν, να κάμωμεν τον όρκον επάνω στον Σταυρόν. Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν, να βάλωμεν εις όλα να δίδουν ορισμόν».

Στούς Κολλυβάδες πατέρες χρεωστᾶμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι καί στίς δικές μας ἡμέρες πολλά, καθώς τούς καρπούς τοῦ δύσκολου καί μαρτυρικοῦ ἀγώνα τους, ἀγλαούς καί εὔχυμους, τούς γευόμαστε στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἀκόμα.

Κοίτα να χαρείς τον δρόμο σου! Κοίτα να απολαύσεις αυτό που κάνεις. Δες με άλλο μάτι τον γάμο σου. Με φρεσκάδα, ως κάτι τιμητικό. Είναι δώρο Θεού. Κάνε κάτι να ζωντανέψει η ψυχή σου και να χαρεί τον γάμο, τα παιδιά, τον σύζυγο, τη σύζυγο.

Σε τέσσερις ημέρες, από 18 έως 21 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκαν 25 συνεδρίες είτε σε ολομέλεια είτε παράλληλα. Επρόκειτο για έναν πραγματικό άθλο! Οι κόποι των διοργανωτών, η καλή θέληση και αυτοπειθαρχία των συμμετεχόντων και προ πάντων η Θεία Χάρις, συνήργησαν έτσι, ώστε να συζητηθούν με τρόπο γόνιμο πολύ σοβαρά θέματα, μέσα σε ένα ιδιαίτερα στενό χρονικό πλαίσιο για ένα τόσο μεγάλο ζήτημα, όπως η θέση και η στάση της Εκκλησίας μπροστά στην ψηφιακή εποχή.