Πολλοί την Κυριακή θα βγουν μετά τη λειτουργία, κρατώντας μια εικόνα. Σημασία όμως έχει, αν εσύ, αν εγώ, αν όλοι μας περιφερόμαστε στον κόσμους ζωντανές εικόνες Θεού. Μόνον αυτές οι εικόνες μπορεί να γίνουν αφορμή, ο κόσμος να αναζητήσει και τη δική του αναστήλωση.

Δεν γνωρίζουν, ότι για τους ιστορικούς του μέλλοντος αυτό θα είναι στίγμα για την εποχή μας;

Η πρόσφατη απώλεια των σημαντικών Ελλήνων ζωγράφων, Δημήτρη Μυταρά και Γιάννη Κουνέλη, φέρνει στο μυαλό τα όσα είπαν, για τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.

Το σύγχρονο σχολείο, με τη λογική των δικαιωμάτων και την αποποίηση των υποχρεώσεων, χρειάζεται να υπερβεί τον εαυτό του για να συμβάλει στον τονισμό της ανάγκης για αγάπη που γίνεται προθυμία της διακονίας του άλλου και του σπιτιού.

Ο άγιος υπήρξε άφθαστος λειτουργός του Υψίστου, όχι γιατί ήταν καλλίφωνος ή έβγαζε ωραία κηρύγματα – τίποτε από αυτά – αλλά γιατί λειτουργούσε με αίσθηση ψυχής, «κατεβάζοντας στη γη τον ουρανό».

Η κρίση είναι μια αφορμή για να επανεξετάσουμε πολλά θέματα, μας λέει στο δεύτερο μέρος της αποκλειστικής του συνέντευξης στην Πεμπτουσία, ο Δρ. Δημήτρης Καραγιάννης, Παιδοψυχίατρος – Ψυχοθεραπευτής, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά πως «άλλο η φτώχεια, άλλο η μιζέρια». Η χειρότερη αμαρτία είναι να αρκούμαστε στο λίγο και να μην βλέπουμε την ομορφιά που υπάρχει γύρω μας σημειώνει επίσης ο κ. Καραγιάννης.

π. λίβυος. Όχι δεν μπορώ σαν Xριστιανός να δεχθώ ότι o Θεός και η Παναγία θέλουν να πεθαίνουν οι άνθρωποι, να σκοτώνονται στις εθνικές οδούς, να σφάζονται στους πολέμους και να υποφέρουν στα ογκολογικά τμήματα των νοσοκομείων.

π. Ανδρέα Κονάνου. Αν σηκώνεις Σταυρό, κάνε τον πόνο σου τραγούδι στο Χριστό. Και σταμάτα την κλάψα.