Η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Κωνσταντίνου, πραγματοποίησε τη συναυλία με τίτλο: «…τήν τῶν τοιούτων παθημάτων…»-αφιέρωμα στη μνήμη του Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως και μακαριστού δασκάλου Λυκούργου Αγγελόπουλου. Η συναυλία έλαβε χώρα το Σάββατο του Λαζάρου, 8 Απριλίου 2017 στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο πλαίσιο του πρώτου κύκλου των «Ημερών Λατρευτικής Μουσικής» που εγκαινίασε η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ο βυζαντινός χορός ερμηνεύει ύμνους και αναγνώσματα της περιόδου του Τριωδίου, της Νεκρωσίμου Ακολουθίας και, κυρίως, της Μεγάλης Εβδομάδας.

Ένας Εύζωνας δεν μπόρεσε να κρύψει την συγκίνησή του, όταν ο Επίσκοπος στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου στην Αδελαίδα άρχισε να μιλά με τα καλύτερα λόγια για τους Ευζώνους και την Ελλάδα...

Στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση μνήμης και τιμής προς τις οικογένειες των φονευθέντων στην παλλαϊκή διαδήλωση διαμαρτυρίας της 9ης Μαΐου 1956 στην Αθήνα κατά της απόφασης εκτέλεσης δι᾽ απαγχονισμού των ηρώων του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου.

Αθανάσιος Μουστάκης. Σύμφωνα μὲ τὴν ἐπικρατοῦσα στὸν ἰουδαϊσμὸ συνήθεια κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ἕνα νεκρὸ σῶμα ἔπρεπε νὰ ἀλειφθεῖ μὲ πολύτιμα μύρα ὥστε νὰ εἶναι ἕτοιμο γιὰ νὰ παραδοθεῖ στὴ φθορὰ τοῦ θανάτου.

π.Αντώνιος Χρήστου. Από την Κυριακή του Πάσχα μεταβαίνουμε σε μια άλλη Μεγάλη Εκκλησιαστική Περίοδο που δυστυχώς δεν είναι και τόσο γνωστή στον πολύ κόσμο στην έκτασή της και την βαθειά θεολογική αξία της συνολικά!

Πρωτοπρεσβύτερος π. Χρήστος Αιγίδης. Για μια ακόμα φορά το Θείο δράμα έλαβε τέλος και η Ανάσταση του Κυρίου μας έγινε η αρχή για μια άλλη ζωή, την αιώνια και ατελεύτητη, τη ζωή στον Παράδεισο, τη ζωή για την οποία πλαστήκαμε.

π. λίβυος . Εάν νομίζουμε ότι το να πιστεύεις στο Θεό σημαίνει να έχεις μια αταλάντευτη απόλυτη κι ακυμάτιστη πεποίθηση είμαστε γελασμένοι.

Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη. Επίσκεψη πολλαπλώς ωφέλιμη! Η επίσκεψη στον ογδοντάχρονο Γέροντα ιερέα αποδείχτηκε, όπως συνέβαινε άλλωστε και τις περισσότερες φορές, πολλαπλώς ωφέλιμη.

Ἦταν ἡ ὥρα ποὺ ἡ ἐκκλησία εἶχε βυθιστεῖ στὸ σκοτάδι, οἱ ψάλτες εἶχαν ψαλμωδήσει κατὰ δύναμιν σὲ ἦχο βαρὺ τὸ ἐπιβλητικὸ Ἰδοὺ σκοτία καὶ πρωί… καὶ στὸ κεφαλόσκαλο τῶν ἱερῶν βημοθύρων πρόβαλε πορφυροντυμένος ὁ λειτουργός. Ὑψώνοντας τὸ ἀναμμένο ἀπ’ τὴν ἀκοίμητη κανδήλα λαμπριάτικο τρικέρι του, ἄρχισε μὲ βροντερὴ φωνὴ καὶ σὲ πλάγιο τοῦ πρώτου, τὸν πανηγυρικότερο τῶν ἤχων, τὸ Δεῦτε, λάβετε φῶς…