π.λίβυος. Να πω συγνώμη για όσα σε αγαπώ δεν είπα, σε αγκαλιές που δεν έδωσα, σε πόρτες που έκλεισα, σε τηλέφωνα που δεν σήκωσα, σε μάτια που δεν αντίκρισα, σε φιλιά που δεν σαρκώθηκαν και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν…

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός. Όταν εορτάζουμε τα μεγάλα γεγονότα της πίστης μας συνήθως βλέπουμε το νόημά τους στο παρελθόν. Τι έγινε, ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές, ποιο είναι το νόημα της γιορτής, τι έχει να πει στον καθένα μας σήμερα.

π. λύβιος. Ο παπάς ύψωσε τον Σταυρό και οι κολυμβητές στην άκρη τις αποβάθρας ετοιμάστηκαν να βουτήξουν εκτελώντας το τάμα τους.

Προικοννήσου κ. Ιωσήφ. Στὸ Φανάρι τηρεῖται ἡ μοναστηριακὴ τάξη κι ὁ Μέγας ῾Αγιασμὸς δὲν τελεῖται στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ἀλλὰ στὸ τέλος τοῦ ῎Ορθρου, πρὶν τὴ Λειτουργία.

Ὁ Χριστὸς δεχόμενος τὸ βάπτισμα, ταυτίζεται μὲ τοὺς ἀνθρώπους, μὲ ὅλους τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνεξαιρέτως. Ταυτίζεται μὲ κάθε ἁμαρτωλὸ ποὺ χρειάζεται συγχώρηση, σωτηρία καὶ ἀναγέννηση... Ταυτίζεται μὲ ὅλους καὶ μὲ τὸν καθένα μας.

Ερρίπης Κωνσταντίνος. Ένας γέροντας τρέχει επάνω στη λεωφόρο της ζωής. Σε λίγο φθάνει στο σημείο Ο (μηδέν), εκεί όπου θα συναντήσει ένα νέο παλληκάρι, γεμάτο ζωή.

Πρωτ. Γεώργιος Δορμπαράκης. ῾Η διαφορά μεταξύ τῶν δύο ἁγιασμῶν – πέρα τῆς χρονικῆς στιγμῆς πού τελεῖτο ὁ καθένας καί πέρα τοῦ χαρακτήρα πού εἶχε – βρίσκεται στήν ἔκτασή τους. ῾Ο μικρός ἁγιασμός περιέχει λιγότερα λόγια ἀπό τόν μεγάλο καί αὐτό κυρίως δηλώνεται μέ τήν ὀνομασία τους. ῾Η παροχή ὅμως ἁγιασμοῦ εἶναι ἡ ἴδια.

(+) Πρωτ. Μαρίνου Γεωργακοπούλου. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅπου ὑπάρχει πνευματική ὠφέλεια, ἐκεῖ πολλές φορές ἐπικρατεῖ συσκότιση καί κυκλοφοροῦν διαφορετικές ἐξηγήσεις καί ἀντιλήψεις οἱ ὁποῖες δυσκολεύουν τούς Χριστιανούς νά ἐπωφεληθοῦν ὅσο πρέπει καί ταιριάζει τίς ἁγιαστικές πράξεις τῆς ᾿Εκκλησίας μας.

Καλεί ο ζωντανός Θεός τον άνθρωπο σε μία σχέση. Χρειάζεται έτσι να κάνει ανατροπές, στον τρόπο που σκέφτεται, που κατανοεί τον εαυτό του, τους συνανθρώπους του, την ίδια την ζωή.