Μανώλης Μιτάκης, Φαρμακοποιός, Κοσμήτορας Πανελληνίου Ενώσεως Φαρμακοποιών
Το προφίλ ασφάλειας και αποτελεσματικότητας των μοντέρνων φαρμάκων σε συνδυασμό με την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης έχει συντελέσει στο να αμφισβητείται ο ρόλος της θρησκείας στις μεταμοντέρνες κοινωνίες, αντικαθιστάμενος από τον ρόλο του ανθρώπου-μικρού δημιουργού.
Ο 20ός αιώνας παρέδωσε την σκυτάλη του στον 21ο με την «παρακαταθήκη» δυο παγκοσμίων πολέμων στους οποίους αφαιρέθηκαν εκατομμύρια ζωές. Η ειρωνεία είναι ότι ο 20ός αιώνας είναι εκείνος που παρέδωσε στην ανθρωπότητα την παράταση του προσδόκιμου της ζωής. Η έκρηξη των επιστημονικών ανακαλύψεων από όλες σχεδόν τις επιστήμες, βρήκε άμεση εφαρμογή στην ενίσχυση των δυνατοτήτων της φαρμακευτικής επιστήμης, με αποτέλεσμα την ανακάλυψη φαρμάκων που όχι μόνο παρατείνουν την διάρκεια της ζωής, αλλά βελτιώνουν και την ποιότητά της.
Στο κατώφλι του 21ου αιώνα μπορούμε ήδη να μιλάμε για life style drugs. Πρόκειται για φάρμακα που αντιμετωπίζουν μια πάθηση που, ενώ άμεσα δεν θεωρείται επαπειλούμενη για την ζωή, εν τούτοις χειροτερεύει την ποιότητα της ζωής του ασθενή τόσο δραματικά, ώστε μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές ψυχικές παρεκτροπές που δυνητικά μπορεί να είναι απειλητικές για την ζωή. Συνήθως με τον όρο life style drugs μας έρχονται στον νου φάρμακα όπως η σιλντεναφίλη (Viagra) για την καταπολέμηση της σεξουαλικής δυσλειτουργίας. Σήμερα όμως η φαρμακευτική είναι σε θέση να βοηθήσει ευρύτερο κύκλο «κοινωνικών» παθήσεων, όπως για παράδειγμα η γυναικεία ακράτεια ούρων με φάρμακα, όπως η ντουλοξετίνη (Ariclaim). Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η επίσκεψη και μόνο του ασθενή στον ιατρό του για την αντιμετώπιση των νόσων αυτών αποτελούσε taboo.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΔΩ