Πρόσεχε ουρανέ και λαλήσω, γη ενωτίζου φωνής μετανοούσης Θεώ

Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ († 1993)

Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας των αιώνων». Έχω και πάλιν την άνωθεν ευλογία να ευρίσκωμαι μαζί σας και να ομιλώ περί εκείνου, το οποίον είναι η εσχάτη μας επιθυμία, ο έσχατος σκοπός μας.

Η καθημερινή ζωή διά του υλικού της βάρους συνθλίβει σε τέτοιο βαθμό μέσα μας την πνευματική σκέψι, ώστε να μας είναι απαραίτητο να ελευθερωθούμε, ως ένα ωρισμένο σημείο, από την επιρροή που ασκεί επάνω μας ο ορατός αυτός κόσμος· να ελευθερώσουμε το πνεύμα μας, για να εισδύσουμε στην Αποκάλυψι, η οποία μας δόθηκε από τον σαρκωθέντα Λόγο του Πατρός.

Τα λειτουργικά κείμενα των Ακολουθιών της πασχαλινής περιόδου χρησιμοποιούν λιγώτερο την Παλαιά Διαθήκη, ομιλούν λιγώτερο περί του Αγίου Πνεύματος και συγκεντρώνουν την προσοχή μας περισσότερο στο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού, διότι σ’ αυτήν είναι θεμελιωμένη η πίστις μας. Και μολονότι οι Ακολουθίες τροποποιούν την προσευχή, με την οποία αρχίζουμε συνήθως τις συνάξεις μας, απευθυνόμεθα όμως πάντοτε στο Άγιον Πνεύμα, στον ουράνιο Βασιλέα, στο «Πνεύμα το Άγιον το εκ του Πατρός εκπορευόμενον». Ενώ τώρα που ψάλλουμε το «Χριστός ανέστη εκ νεκρών’, το πνεύμα μας κατευθύνεται, όπως είπα πριν από λίγο, προς το κεντρικό αυτό γεγονός, το μεγαλύτερο από όλα τα γεγονότα του κτιστού κόσμου: την Ανάστασι του Χριστού.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΔΩ