π. λίβυος
Θα έρθει μια μέρα, ένα πρωινό, που θα σηκωθώ, θα φτιάξω τις βαλίτσες μας, θα ανέβουμε στην μηχανή και θα χαθούμε σε ενα ταξίδι δίχως προορισμό. Έτσι να χαρούμε το «πάμε» και οχι το «φτάσαμε». Μόνο θα πηγαίνουμε. Δίχως να μας αγχώνει το “που” και “πότε” θα φτάσουμε. Προορισμός θα είναι απλά το να “πάμε”… Το κυριότερο δεν μας νοιάζει τι θα λένε οι άλλοι για εμάς, εάν το κάναμε καλά ή κακά, εάν είμαστε καλοί ή κακοί. Όχι δεν θα μας νοιάζει. Γιατί για πρώτη φορά δεν θα κοιτάμε τα επικριτικά βλέμματα τους, αλλά την καρδιά μας.
Ναι σου λέω, θα έρθει η μέρα, κοντεύει, το νιώθω. Όταν τελειώνουν τα δάκρυα συνήθως παίρνονται οι πιο μεγάλες αποφάσεις, και τα δικά μας στέρευσαν καιρό έτσι δεν είναι;
Να ετοιμάζεσαι λοιπόν, γιατι τα πιο όμορφα ταξίδια δεν τα προγραμμάτισε ποτέ κανείς, ήρθαν εκείνα και σου είπαν, «έλα ξεκίνα, σε περιμένει οτι δεν έζησες….». Και εμείς το θέλουμε πολύ να ζήσουμε κάτι δικό μας ε; Μια φορά μόνο για μας, εσύ και εγώ, εσύ και εγώ εαυτέ μου…