Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

Λογικὸς ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ περιφρονῆ τὴν ὕπαρξι καὶ ἐξάπλωσι τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ; Τὸ παρὸν γράφεται στὶς 14 Ἀπριλίου. Τὸ σχετικὸ δελτίο γιὰ τὴν πανδημία ὁπωσδήποτε εἶναι ἀνησυχητικό: Τὴ μέρα αὐτή: 4.033 νέα κρούσματα τοῦ θανατηφόρου ἰοῦ, 802 διασωληνωμένοι, 93 θάνατοι! Ὁ ἰὸς ὑπάρχει. Καὶ κάθε τόσο μὲ φρικτότερη ἐπίθεσι, μεταλλαγμένος.

• Ὑπάρχει ἐλπίδα; Γιὰ τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς ἡ ἐλπίδα πάντα ὑπάρχει, ὅταν ἡ ἀδυναμία μας ἱκετεύη τὴν θεϊκὴ παντοδυναμία. Νὰ προσφεύγουμε στὸν Χριστό, «τὸν ἰατρόν ψυχῶν καὶ σωμάτων». Βεβαίως. Μὲ τὶς ἑξῆς ὅμως προϋποθέσεις:

1. Νὰ προσέχη καθένας τὴν ὑγεία του.

2 Νὰ τιμᾶ τοὺς εἰδικοὺς γιατρούς, ὅταν μάλιστα συσκέπτωνται συνεχῶς, ἀναλίσκωνται καὶ ἀγωνίζωνται γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῆς πανδημίας. Ὁ χριστιανὸς (καὶ δὴ ὁ μοναχὸς ἢ ὁ κληρικός), ἄς μὴν ἀποφαίνεται ἐπί ἰατρικῶν θεμάτων οὔτε νὰ ἀρνῆται τὴν ὑπεράνθρωπη προσπάθεια τῶν εἰδικῶν γιατρῶν.

Ἡ περιφρόνησις τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης εἶναι περιφρόνησις τοῦ ἀγαθοῦ τῆς ὑγείας, πού ὁ Θεὸς ἔχει χαρίσει! Καὶ τὸ γιατρὸ πάλι, ὁ Θεὸς τον ἔχει δώσει. Ἄς διαβάσουμε τὸ 18ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου Σοφία Σειρὰχ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἐκεῖ συνιστᾶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τὴν τιμὴ στὸν ἰατρό: «Τίμα ἰατρόν, καὶ γάρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριος» (στ. 1). Συνιστᾶ σεβασμὸ στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη: «Ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴ γνῶσι καὶ τὴν ἐπιστήμη» (στ. 6). Καὶ προτρέπει νὰ μὴν ἀπομακρύνης τὴ σωστὴ ἰατρικὴ ἐπιστήμη: «Στὸν ἰατρὸ νὰ δώσης τὴ θέσι πού τοῦ πρέπει, διότι ὁ Κύριος τὸν ἔδωσε. Μὴ τὸν ἀπομακρύνης, γιατί τὸν ἔχεις ἀνάγκη» (στ. 12).

3. Νὰ τηροῦμε τὰ μέτρα, πού προτείνουν ὁμόφωνα οἱ εἰδικοὶ λοιμωξιολόγοι.
4. Νὰ δεχώμαστε τὰ φάρμακα τῶν εἰδικῶν, ὅταν μάλιστα διαπιστώνεται ἡ ἀποτελεσματικότητά τους.

Πολλοὶ προβάλλουν κάποιους φόβους. Ρωτᾶνε: «Κι ἂν ἔχη παρενέργειες τὸ ἐμβόλιο;». Ἡ ἀπάντησις ἔρχεται ἀπὸ τὴ στατιστικὴ ἐπιστήμη.

α. Κανένα φάρμακο δὲν ἔχει σφραγίδα 100% ἐγγυήσεως, οὔτε κἄν ἕνα depon! Ὅσα ὅμως ἐμβόλια πρὸς τὸ παρὸν συνιστῶνται ἔχουν πιθανότητα θεραπείας τέτοια πού ἐγγίζει τὴ βεβαιότητα. Ἂν ἐπηρεαστοῦμε ἀπό τὴ στατιστικὴ πιθανότητα, τό νὰ ἔχη δηλαδή ἕνα φάρμακο μία στὶς 100.000 κάποια παρενέργεια, ἄς σκεφτοῦμε ὅτι χωρὶς τὸ φάρμακο αὐτὸ δὲν κινδυνεύει ἕνας στοὺς 100.000, ἀλλὰ κινδυνεύουν πολλὲς χιλιάδες στὶς 100.000.

β. Σχεδὸν μηδενικὰ εἶναι πλέον τὰ κρούσματα στοὺς ἡλικιωμένους, ἐπειδὴ ἐμβολιάστηκαν.

γ. Σὲ χῶρες, πού ἐμβολιάστηκε τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ, ὑπάρχει μεγάλο ποσοστὸ ἀνοσίας. «Τὸ τεῖχος τῆς ἀνοσίας (ἀνθρωπίνως) κτίζεται μὲ τὸν ἐμβολιασμό».

• Ἡ ζωὴ μᾶς εἶναι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ὁ φόβος τῶν πιστῶν χριστιανῶν δὲν εἶναι ὅτι θὰ πεθάνουν. Αὐτὸς ὁ φόβος ἐξαλείφτηκε ἀπό τὴν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Πιστεύουμε, ὅτι «καὶ συζήσωμεν Αὐτῷ». Ὁ θάνατος εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς αἰώνιας ζωῆς. Τὸ θέμα, λοιπόν, δὲν εἶναι ὅτι θὰ πεθάνουμε. Τὸ θέμα εἶναι νὰ μήν… αὐτοκτονήσουμε γιὰ νά… πεθάνουμε! Ὅποιος λέει ὅτι δὲν χρειάζεται ἐν προκειμένω τὴ βοήθεια τῆς καλῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, δὲν νομίζει ὅτι «ἐκπειράζει Κύριον τὸν Θεόν», καὶ ὅτι αὐτοοδηγεῖται στὸ θάνατο, δηλαδή, αὐτοκτονεῖ;

Καὶ κάτι χειρότερο: Ὅποιος ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν ἐξάπλωσι μιᾶς ἐπιδημίας καὶ μὲ τὴν ἐγωιστική του ἄρνησι συμβάλλει στὴ διατήρησί της, ἐμμέσως κάνει κακὸ σὲ ἄλλους. Κι ἂν ρωτήσουμε τὸν μαθητὴ τῆς ἀγάπης, τὸν Ἰωάννη, θὰ μᾶς πῆ πῶς λέγεται ὅποιος δὲν ἔχει ἀγάπη (Α´ Ἰωάν. γ΄ 15).

• Ἡ προσευχή μας: Χριστέ, βοήθησε τὸν κόσμο σου! Φώτιζέ μας νὰ μένουμε ταπεινοὶ στὶς ὑποδείξεις τῶν εἰδικῶν, στὶς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὸ ἅγιο θέλημά Σου! Δικοί Σου θέλουμε νὰ εἴμαστε, «ἐάν τε ζῶμεν, ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν» (Ρωμ. ιδ’ 8).