Αρχιμ. Καλλίνικος Μαυρολέων: Η πιο εύκολη αμαρτία είναι η κατάκριση (video)
Στο “Ενοριακό Αρχονταρίκι” του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, ο Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Τσιμούρης, Θεολόγος, φιλοξένησε την Δευτέρα 15 Οκτωβρίου, τον Αρχιμανδρίτη Καλλίνικο Μαυρολέοντα, επίτιμο εκπαιδευτικό, Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Βασσών Καρπάθου, σε μία συζήτησημε θέμα «Η πιο εύκολη αμαρτία».
Η πιο εύκολη αμαρτία, είναι εύκολη γιατί γίνεται πάρα πολύ εύκολα, είπε ο π. Καλλίνικος. Δεν χρειάζεται άγχος και προετοιμασία. Είναι εύκολη γιατί σχεδόν καθημερινά, την κάνουμε όλοι.
Σύμφωνα λοιπόν με τον ιερό Χρυσόστομο, η πιο εύκολη αμαρτία είναι η κατάκριση. Την συναντάμε κάθε ημέρα και δεν της δίνουμε τόση σημασία, όσο πρέπει να της δώσουμε.
Γιατί σύμφωνα με τους Πατέρες, είναι θανάσιμη αμαρτία. Προξενεί την κόλαση, αν δεν την διορθώσουμε και δεν αλλάξουμε συμπεριφορά.
Στη συνέχεια, έδωσε τις ερμηνείες των λέξεων καταλαλιά, κατάκριση και εξουθένωση.
«Σύμφωνα με τους Πατέρες καταλαλιά είναι να διαδίδω με τα λόγια, τις αμαρτίες και τα σφάλματα του άλλου. Μιλάω με εμπάθεια εναντίον κάποιου άλλου και συζητάω με εμπάθεια για το αμάρτημα του.
Η κατάκριση είναι να κατηγορήσω τον ίδιο τον άνθρωπο. Γιατί έτσι κατακρίνω την διάθεση της ψυχής του κι έβγαλα συμπέρασμα για όλη του τη ζωή. Και είναι πολύ βαριά αυτή η αμαρτία.»
Μόνο ο Θεός μπορεί να κρίνει τον καθένα, γιατί Αυτός γνωρίζει τα πάντα. Εμείς δεν ξέρουμε σε ποιες συνθήκες αμάρτησε ο αδελφός μας, όπως δεν ξέρουμε και την μετάνοια που τυχόν ακολούθησε. Βλέπουμε το αμάρτημα του, αλλά δεν βλέπουμε αυτά που βλέπει ο Θεός.
Η εξουθένωση είναι το χειρότερο απ’ όλα, συμπλήρωσε ο π. Καλλίνικος. Όχι μόνο να καταλαλεί και να κατακρίνει ο άνθρωπος κάποιον άλλον, αλλά και να τον εκμηδενίζει, να τον αποστρέφεται, να τον σιχαίνεται, σαν κάτι αηδιαστικό.
Τρεις είναι οι κύριες αιτίες της κατακρίσεως, σύμφωνα με τους Πατέρες. Πρώτη αιτία, είναι το μίσος που έχει ο άνθρωπος στην καρδιά του εναντίον του αδελφού του.
Αν αφήσουμε να φωλιάσει στη ψυχή μας, είτε ως θυμός, είτε ως έξαψη, είτε ως οργή, η καρδιά μας λερώνεται με αυτά τα πικρόχολα αισθήματα και αρχίζουμε να κατακρίνουμε τους άλλους. Δεν νιώθουμε τον άλλον ως αδελφό μας, ως δικό μας μέλος.