Μια αραβική ιστορία λέει ότι κάποτε δύο αγόρια, ένα πλουσιόπαιδο κι ένα φτωχόπαιδο, επέστρεφαν στα σπίτια τους από τα ψώνια που είχαν κάνει στην αγορά.
Το πλουσιόπαιδο είχε αγοράσει μια σακούλα μελοπάστελα και το φτωχόπαιδο ένα μπαγιάτικο ξεροκόμματο.
Το φτωχόπαιδο, καθώς βάδιζαν στο δρόμο τους, λιμπίστηκε τις λιχουδιές και συνεχώς έριχνε κρυφές ματιές στη σακούλα με τα μελοπάστελα.
Είχε γεμίσει το στόμα του σάλια κι άρχισαν να τρέχουν έξω από τα χείλη του. Το πλουσιόπαιδο το παρατήρησε και θέλησε να κάνει τη δοκιμασία σκληρότερη και βαρύτερη.
«Θα σου δώσω να γευτείς από τις λιχουδιές μου, του είπε, αν μου κάνεις μια χάρη. Αν κάνεις το σκύλο, ενώ θα βαδίζουμε».
Αυτοστιγμεί το φτωχόπαιδο έπεσε στα τέσσερα κι άρχισε να γαβγίζει όσο πιο δυνατά μπορούσε, να γλείφει τα πέδιλα του πλουσιόπαιδου και να τρώει λαίμαργα τα σπασμένα μελοπάστελα που του πετούσε το πλουσιόπαιδο.
Ένας σοφός γέροντας βλέποντας τη σκηνή κούνησε λυπημένος το κεφάλι του και μονολόγησε:…
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΔΩ