συν...οδοιπορία

Με τον Σεβ. Μητροπολίτη Σιγκαπούρης κ. Κωνσταντίνο.
Όταν ταξιδεύεις και πηγαίνεις σε τόπους μακρυνούς οι συνήθειες και η καθημερινότητα αλλάζουν και πολλά πράγματα σου φαίνονται διαφορετικά και ίσως περίεργα... Αφορμή το ταξίδι μας στην Κωνσταντινούπολη για την Σύναξη των Αρχιερέων του Οικουμενικού Θρόνου.

Από το 1979 έως της συνταξιοδοτήσεώς του διακόνησε στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς στους Ιερούς Ναούς Μυρτιδιωτίσσης και Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.

Επειδή ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, δεν πρέπει να θεωρούμε ότι ο άλλος αντιλαμβάνεται τα πάντα όπως εμείς. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε από το να δώσουμε κατεβατά με συμβουλές, είναι να αγκαλιάσουμε τον άλλον, να τον φιλήσουμε, να τον αφήσουμε να ξεσπάσει την εσωτερική του ένταση και να του πούμε ότι τον αγαπάμε και όλα στο τέλος θα πάνε καλύτερα.

Σκέφτομαι τα μάτια των μαθητών μου ή τόσων ανθρώπων, οι οποίοι θα περιμένουν μια λέξη από εμένα η οποία δεν θα είναι ούτε συστημική, ούτε εκτός συναισθήματος. Δυστυχώς δεν μπορώ ούτε τα συναισθήματα να πειθαρχήσω. Σκέπτομαι τη συντριβή εκείνων που έχασαν τους ανθρώπους τους, εκείνους που η αγκαλιά τους ξαφνικά ορφάνεψε μένοντας κενή από το χαμόγελο του έρωτα και των παιδικών προσώπων.

Τριπλή η ευχαριστία μας στη Παναγία. Να την πιστεύουμε ως Θεοτόκο, να τη δοξολογούμε γιατί έγινε η γέφυρα «δι’ ης κατέβη ο Θεός», και ν’ αγωνισθούμε να εξαλειφθεί η βλασφημία της.