Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ο διανοούμενος, σε όποιον τομέα και αν υπηρετεί τα γράμματα, επηρεάζει ασφαλώς την πολιτική με διάφορους τρόπους. Ένας είναι η σκέψη του να επηρεάζει ιδεολογικά την πολιτική. Παράδειγμα ο Μαρξ. Ο άλλος είναι ο ίδιος ο διανοούμενος να υπηρετήσει την ιδεολογία του δια της πολιτικής. Παράδειγμα ο Ζαν Πολ Μαρά και η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Και ένας τρίτος είναι ο στοχαστής να απευθύνεται και να επηρεάζει με το έργο του τον κάθε άνθρωπο, και τον πολιτικό. Έτσι έμμεσα επηρεάζει την πολιτική, ως διαχείριση και άσκηση εξουσίας. Προφανώς δεν μιλούμε για την προδοσία των διανοουμένων, αυτών που κατάντησαν εξαρτήματα της και βαλέδες της εξουσίας.
Στην κατηγορία των Ελλήνων διανοουμένων, που ήσαν ζείδωρη πνευματική πηγή για όλους μας συγκαταλέγεται ο Κώστας Τσιρόπουλος, ο οποίος πρόσφατα μας άφησε (1930-25/2/2017). Για τον Τσιρόπουλο ισχύει πλήρως το απόφθεγμα του Ζήσιμου Λορεντζάτου: « Το μέγιστο που μπορείς μια μέρα να γίνεις για τον τόπο σου – μια καλή πυξίδα». Ο Τσιρόπουλος έζησε και απεβίωσε διακριτικά, αλλά εργάσθηκε ακάματα και μας αφήνει το πολυσήμαντο έργο του, ως σταθερή πυξίδα προς τις αξίες του Έθνους μας.
Στο τελευταίο τεύχος της «Ευθύνης» (Αριθμός 456, Δεκέμβριος 2009), που εξέδιδε και με την οποία έθρεψε πνευματικά γενιές Ελλήνων, έγραψε: «Το τεύχος αυτό που κρατάτε στα ζεστά, φιλικά σας χέρια είναι το τελευταίο του βίου μου. Αναλογίζομαι: τριανταεφτά ολόκληρα χρόνια, κάθε μήνα ( κι άλλα έξη χρόνια πριν από τη δικτατορία) εζήσαμε συντροφιά χαρές, ελπίδες, ικανοποιήσεις, απογοητεύσεις. Δοξάζουμε το όνομα του Θεού και προσκυνούμε το όνομα της Ελλάδος, της προσφιλούς μας Πατρίδας. Προσευχόμαστε, ευχόμαστε, αποχαιρετούμε…».
Στο ίδιο, αποχαιρετιστήριο τεύχος και σε σχόλιό του για την κρίση γράφει: «Η δεινή κρίση που διέρχεται, παγκοσμίως σήμερα, η ανθρώπινη κοινωνία δεν είναι μόνο κρίση οικονομική…. Συνιστά μια κρίση που υπερβαίνει την κατανάλωση, που διαπερνά την οικονομία και που στοχεύει κατ’ ευθείαν στο πλάσμα, που δημιούργησε την κοινωνία αυτή, στον Άνθρωπο. Για τούτο ορθότερα θα έπρεπε να ονομαστεί κρίση του Ανθρωπισμού…..Η κρίση σημαίνει κάτι συγκλονιστικό και επείγον: οι σημερινοί Έλληνες να εξελληνισθούν. Να εμποδιστούν και να πάψουν να είναι ελληνοφάγοι…».
Στα 43 χρόνια παρουσίας και συμβολής της «Ευθύνης» και των άλλων πολλών εκδοτικών δραστηριοτήτων της στην πνευματική ζωή της Πατρίδας μας, τον Τσιρόπουλο τίμησαν με την φιλία, την εκτίμησή και τη συνεργασία τους σημαντικές προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας Μιχ. Στασινόπουλος και Κων. Τσάτσος, ο πρωθυπουργός Παν. Κανελλόπουλος, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, και οι Ιωαν. Θεοδωρακόπουλος, Άγγ. Τερζάκης, Αιμ. Χουρμούζιος, Ζωή Καρέλλη, Β. Ν. Τατάκης, Χρ. Μαλεβίτσης. Ο Τσιρόπουλος αγαπούσε την Ελλάδα, την Παράδοσή της, την Ορθοδοξία, ολόψυχα και με εσωτερική χαρά και ευθύνη για την πνευματική κληρονομιά, της οποίας ήταν συγκληρονόμος, μαζί με όλους εμάς, τους Έλληνες.-