Aπό τον Αντώνη Μακατούνη στην “Ορθόδοξη Αλήθεια”

«Ελαμψε» διά της απουσίας της στην κυριακάτικη απονομή των Οσκαρ (σ.σ.: ξημερώματα Δευτέρας για την Ελλάδα) η πολυσυζητημένη ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε «Σιωπή». Μπορεί η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου να… σιώπησε και να εξοστράκισε το σημαντικό θρησκευτικό έργο από όλα τα βασικά οσκαρικά βραβεία, όμως όσοι το είδαν όχι μόνο δεν σιώπησαν, αλλά έγινε ένα έργο-σημείο αναφοράς για εκείνους.

Η «Ορθόδοξη Αλήθεια» συνομίλησε με τον ιερέα σκηνοθέτη π. Πέτρο Μινώπετρο, ο οποίος έχει πολύ μεγάλη κινηματογραφική εμπειρία, καθώς έχει γυρίσει 30 ντοκιμαντέρ με θέματα πολιτιστικά και αγροτικά για την κρατική τηλεόραση, ενώ έχει γυρίσει ταινίες-αφιερώματα για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και για μια όπερα.

«Πρόκειται για μια ομολογία πίστεως του Σκορσέζε -αυτό είναι καθαρό-, παίρνει θέση σε μια στιγμή που ο χριστιανισμός είναι η υπ’ αριθμόν μία θρησκεία υπό διωγμόν στον κόσμο.

Υπάρχει το θέμα του ισλαμικού φονταμενταλισμού και της τρομοκρατίας, με τους χριστιανούς να διώκονται στη Μέση Ανατολή, την Αφρική αλλά και την Ευρώπη. Εχουμε σφαγές ιερέων κατά τη στιγμή της θείας λειτουργίας (Γαλλία). Βανδαλίζονται και βεβηλώνονται χριστιανικοί ναοί ακόμα και στην Ελλάδα. Το Χόλιγουντ είναι -το λιγότερο που θα πω- αδιάφορο σε αυτό το θέμα, για να μην πω εχθρικό απέναντι στη χριστιανική προβληματική» υποστηρίζει ο π. Πέτρος.

Αναφερόμενος στην εν λόγω ταινία, η οποία βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα του Ιάπωνα συγγραφέα Σιουσάκου Εντο, σημειώνει: «Η ταινία είναι τόσο πυκνή σε θεολογικά νοήματα και σε πολύ δυνατές και υποβλητικές εικόνες, που δεν υπάρχει η ικανότητα, με την πρώτη προβολή, μιας πρώτης ανάγνωσης και ερμηνείας της.

Χρειάζεται πολλές προβολές και πολλές αναγνώσεις για να την καταλάβεις, συν ότι πρέπει να γνωρίζεις και το μυθιστόρημα. Είδα την ταινία και βιωματικά, λόγω της εμπειρίας μου και των σπουδών μου στη Ρουμανία την περίοδο του κομμουνισμού, ο οποίος ήταν μια κοινή εμπειρία για όλες αυτές τις χώρες και της κεντρικής και της ανατολικής Ευρώπης.

Ο Σκορσέζε και ο Εντο μάς ξυπνούν μνήμες, θυμίζοντάς μας αυτή τη διαρκή ιστορία του μαρτυρίου, των μαρτύρων και της ομολογίας της πίστεως από τους πρώτους αιώνες έως τη “νομιμοποίηση” του χριστιανισμού».

Η ΥΠΟΘΕΣΗ

Οπως λέει: «Η υπόθεση της ταινίας κινείται γύρω από την ζωή ενός Ιησουίτη Πορτογάλου του Κριστοβάο Φερέιρα, ο οποίος έζησε μεταξύ του 1580 και του 1650 και ο οποίος κάτω από την φρίκη των τρομερών βασανιστηρίων τα οποία υφίσταται, αναγκάζεται να «αποστατήσει» από την πίστη του και να αλλάξει όνομα» εξηγεί ο π. Πέτρος. Και συμπληρώνει: «Όλο το μυθιστόρημα στηρίζεται στην αφήγηση του Πορτογάλου Ιερέα, ο οποίος διηγείται την ιστορία δύο νέων ιερέων Ιησουιτών του Ροντρίγκεζ και του Γκαρούπε, οι οποίοι φεύγουν από το Μαρόκο και φτάνουν στην Ιαπωνία για να γνωρίσουν την αλήθεια σχετικά με τον μέντορά τους. Κάποιοι επικριτές του Έντο θεώρησαν ότι «η σιωπή», είναι ένα αμφιλεγόμενο μυθιστόρημα, με όρους θεολογικούς, γιατί υποστηρίζει το ιδιωτικό βίωμα της πίστης και το ανώφελο του μαρτυρίου. Αυτό το αναφέρω γιατί και αυτή τη στιγμή και στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη τίθεται αυτό το θέμα. Ότι ο χριστιανισμός, δεν πρέπει να κινείται στον δημόσιο χώρο και πρέπει να είναι απλώς ένα ιδιωτικό βίωμα, να μην έχει λόγο παρεμβατικό, ούτε να λέει την άποψη του και να περιοριστεί μέσα στον ιδιωτικό χώρο».

ΕΧΘΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ

Για την αδιαφορία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, που δεν συμπεριέλαβε στις βραβεύσεις της το θρησκευτικό φιλμ, επισημαίνει: «Είναι ένα κορυφαίο παράδειγμα. Οταν αυτή τη στιγμή ο κορυφαίος Αμερικανός σκηνοθέτης, επειδή μέσα από αυτή την ταινία κάνει ομολογία πίστης και παίρνει μια θέση χριστιανική, το Χόλιγουντ, το λιγότερο που μπορώ να πω, είναι αδιάφορο και εχθρικό απέναντι σε καθετί χριστιανικό. Υπάρχει αυτό το σκάνδαλο ακόμη και από τους συνάδελφους του, από το κλαμπ των σκηνοθετών, των ηθοποιών, των τεχνικών του κινηματογράφου, το οποίο, βέβαια, μην ξεχνάμε ότι πάντοτε είχε αριστερή κατεύθυνση και προσανατολισμό. Αυτό είναι γνωστό».

Ο π. Πέτρος συμπληρώνει: «Κανένα Οσκαρ και κανένα βραβείο δεν μπορεί να μειώσει τη δύναμη του συγκεκριμένου φιλμ και του έργου του Σκορσέζε. Ας μην ξεχνάμε ότι και ο Μπέργκμαν ποτέ δεν πήρε βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πάρα πολύ καχύποπτοι απέναντι στα βραβεία, γιατί πίσω από αυτά κρύβονται είτε οικονομικές είτε εμπορικές ή, από ό,τι φαίνεται, και θρησκευτικές προκαταλήψεις και σκοπιμότητες»

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΚΡΕΚΑΣ

Με αφορμή την ταινία, ο ιερέας σκηνοθέτης αναφέρεται με συγκίνηση στο σύγχρονο μαρτύριο του π. Γεωργίου Σκρέκα στην Ελλάδα. «Ο νεομάρτυρας πατήρ Γεώργιος Σκρέκας σταυρώθηκε τη Μεγάλη Παρασκευή 27 Μαρτίου 1947. Εκτός από τον πατέρα Γεώργιο Σκρέκα, είχαμε και άλλες σταυρώσεις ιερέων την περίοδο του Εμφυλίου. Κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του, οι αντάρτισσες του είπαν: “Γιατί δεν προσεύχεσαι στον Χριστό, να έρθει να σε σώσει;” Αλλά και οι αντάρτες του είπαν: “Εσένα, που πιστεύεις στον Χριστό, θα σε σταυρώσουμε σαν εκείνον την ίδια μέρα”. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι το φιλμ ξυπνάει τις μνήμες των μαρτύρων και του μαρτυρίου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης» επισημαίνει.
«Ο ΣΚΟΡΣΕΖΕ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΠΑΣ»

Ο π. Πέτρος Μινώπετρος αποκαλύπτει μια άγνωστη προσωπική ιστορία του διάσημου Ιταλοαμερικανού σκηνοθέτη. «Ο Σκορσέζε γεννήθηκε από δύο ηθοποιούς, από μητέρα και πατέρα πολύ πιστούς καθολικούς. Μεγάλωσε στη “μικρή Ιταλία”, σε μια συνοικία της Νέας Υόρκης, όπου γύρω του ήταν ο υπόκοσμος, η φτώχεια, η αθλιότητα… Αυτός λέει ότι είχε δύο διεξόδους: τον κινηματογράφο και την Εκκλησία. Λέει ότι τον κινηματογράφο τον αγάπησε, αλλά η επιθυμία του ήταν να αφιερωθεί στον Θεό και γι’ αυτό είχε παρακολουθήσει και θεολογικό σεμινάριο και ήθελε να γίνει ιερέας» αναφέρει.

Πηγή εδώ