Ο παραλυτικός είχε παραδοθεί στον Κύριο άνευ όρων, για να τον κάνει ότι ήθελε Εκείνος, χωρίς να αρθρώσει κανένα λόγο.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας

Κατανυκτική ιερά αγρυπνία τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, το Σάββατο 11 Μαρτίου. Στην ακολουθία του Όρθρου και την Θεία Λειτουργία, ιερούργησε ο Αρχιμανδρίτης Ιωαννίκιος Γιαννόπουλος, από την Ιερά Μητρόπολη Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως, ο οποίος και μίλησε στους πιστούς.

Η ιερά αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ 2017», που διοργανώνει ο Ναός για 19^η συνεχή χρονιά.

Καθ᾽ όλη την διάρκεια της αγρυπνίας, οι πιστοί είχαν την ευλογία να προσκυνήσουν την Ιερά Εικόνα της «Παναγίας της Κοσμοσώτειρας», προστάτιδας της Θράκης και των απανταχού Θρακιωτών και τα Ιερά Λείψανα των Αγίων Πατέρων της Όπτινα, που φιλοξενούνται στο Ναό την εορταστική αυτή περίοδο.

 

Ο λόγος του π. Ιωαννίκιου, είχε ως επίκεντρο την ευαγγελική περικοπή της ημέρας, που αναφέρονταν στην θεραπεία του παραλυτικού. Περιγράφοντας τα γεγονότα της περικοπής, στάθηκε καταρχήν στον πρώτο λόγο του Χριστού προς τον παραλυτικό.

Ενώ όλοι όσοι ήταν παρόντες, περίμεναν από τον Κύριο, να τον θεραπεύσει, Εκείνος πρώτα του συγχωρεί τις αμαρτίες του. Ενώ όλοι προσέβλεπαν στην αποκατάσταση του παραλυτικού, ο Χριστός θέλει κάτι άλλο να υποδείξει. Γιατί θεραπεύει λοιπόν πρωταρχικά την ψυχή;

«Η αιτία της ασθένειας αυτού του ανθρώπου ήταν η αμαρτία. Πρώτα λοιπόν θεραπεύει την παραλυσία της ψυχής, για να θεραπεύσει μετά και την δεύτερη παραλυσία, την σωματική.

Η πιο οδυνηρή αρρώστια από την οποία πάσχει ο άνθρωπος, δεν είναι η ασθένεια του σώματος. Είναι η αρρώστια εκείνη, η οποία έχει σχέση κατεξοχήν με την ψυχή.

Η αμαρτωλή ζωή φέρνει τον άνθρωπο σε κατάσταση ψυχικής και σωματικής παραλυσίας. Δεν έχει διάθεση να κάνει τίποτε. Χάνει τον δυναμισμό του.  Η αμαρτία απομυζεί τον άνθρωπο, τον παραλύει και δεν έχει όρεξη να κινηθεί προς τίποτε το πνευματικό. Δεν έχει ούτε την ψυχική διάθεση, ούτε την σωματική δύναμη για να κάνει το θέλημα του Θεού.»

Είναι μια κατάσταση από την οποία δεν μπορεί να σηκωθεί και να λυτρωθεί. Και αυτό που χρειάζεται είναι το θαύμα.

Το θαύμα στην περίπτωση αυτή είναι ο λόγος του Χριστού. Συγχωρεί τις αμαρτίες του και κάνει την ψυχή του ανάλαφρη, έτοιμη να σηκωθεί και να περπατήσει και να ανορθώσει κι εκείνη το ίδιο το σώμα του.

Συνεχίζοντας ο π. Ιωαννίκιος, σημείωσε πως ο δεύτερος λόγος για τον οποίον ο Χριστός πρώτα συγχωρεί τις αμαρτίες του παραλυτικού, έχει να κάνει με το γεγονός ότι η συγχώρεση των αμαρτιών, είναι μεγαλύτερο θαύμα από την σωματική θεραπεία.

«Είναι πιο εύκολο να γίνει ένα θαύμα στο σώμα και λιγότερο εύκολο να γίνει θαύμα στην ψυχή. Εύκολο να κάνει κανείς καλά τον άνθρωπο στο σώμα, γιατί είναι κάτι ορατό, είναι αισθητό και το κατανοούμε.

Αλλά το να θεραπευτεί η ψυχή του ανθρώπου είναι το δυσκολότερο πράγμα του κόσμου. Την συγχώρεση των αμαρτιών, δεν μπορεί να την επιτύχει ένας απλός άνθρωπος.»

Η συγχώρεση των αμαρτιών του παραλύτου, φανερώνει την μεσσιανική ιδιότητα του Χριστού, συμπλήρωσε. Είναι ο Μεσσίας, ο αναμενόμενος λυτρωτής, είναι ο σωτήρας του κόσμου. Δεν μπορούσε να το κάνει άλλος αυτό, παρά μόνο ο Χριστός. Γι’ αυτό είναι το μεγαλύτερο θαύμα.

Αλλά ακόμη, η θεραπεία από την αρρώστια της αμαρτίας, προϋποθέτει δύο πράγματα. Την αληθινή μετάνοια και την άφεση των αμαρτιών.

Στην ευαγγελική περικοπή, τόνισε ο π. Ιωαννίκιος, εντύπωση προκαλεί η αφωνία του παραλυτικού. Δεν βγάζει ούτε λέξη από το στόμα του. Και ο Χριστός τον θεραπεύει. Θεραπεύει τις αμαρτίες και του θεραπεύει και το σώμα του και τον κάνει να περπατήσει.

Ο άνθρωπος αυτός ήταν παραδεδομένος στον Χριστό, εξήγησε. Είχε παραδοθεί στον Κύριο άνευ όρων, για να τον κάνει ότι ήθελε Εκείνος, χωρίς να αρθρώσει κανένα λόγο.

Με την πράξη αυτή της αφωνίας του και της παραδόσεως του, βίωνε αυτό που βίωσε ο Χριστός στον Κήπο της Γεθσημανή.

Και κατέληξε τον λόγο του:

«Μόνο όταν λάβουμε μια τέτοια στάση απέναντι στον Θεό, δηλαδή μια στάση μετανοίας και παραδόσεως του όλου εαυτού μας στο θέλημα Του, μόνο τότε μπορούμε να γίνουμε αποδέκτες του πρώτου και μεγαλυτέρου θαύματος, της συγχώρεσης των αμαρτιών μας.

Η Εκκλησία τοποθέτησε τη συγκεκριμένη περικοπή την Β’ Κυριακή των Νηστειών, για να μας αφυπνίσει και να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που χρειάζεται από εμάς, είναι να καταλάβουμε ότι δεν πάει καλά με τον εαυτό μας, να θελήσουμε να βρούμε και να θεραπεύσουμε αυτήν την αιτία της καταστάσεως μας και να πλησιάσουμε τον Κύριο, να παραδώσουμε τον εαυτό μας σε Αυτόν, όπως ο παραλυτικός.»

Την ομιλία του π. Ιωαννικίου μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ.