π.Εφραίμ Παναούση
Είναι σημαντικό να τονίσουμε την ανάγκη των προσευχών της εκκλησίας, γιατί αυτές οι προσευχές που έχουν συνταχθεί από Αγίους, έχουν όλο το πλήρωμα και την ομορφιά των αιτημάτων της ανθρώπινης καρδιάς. Η σωστή διάταξη των προσευχών αυτών πληροφορεί και την καρδιά του ανθρώπου πως πρέπει να προσεύχεται και ποια αιτήματα να προτάσσει.
Στις εξομολογήσεις συχνά, πριν τελειώσει το μυστήριο ο ιερέας δίνει σε αυτούς που ίσως πρώτη φορά εξομολογούνται, μερικές κατευθυντήριες γραμμές πλεύσης της πνευματικής τους ζωής. Τι να προσέχουν, τι να αποφεύγουν πως να βαδίζουν. Στους απλούς τρόπους γνωριμίας με την πνευματική ζωή είναι και η προσευχή. Να προσεύχεσαι να μιλάς στο Θεό. Και σχεδόν πάντοτε όταν ολοκληρωθεί η φράση του ιερέα,ο πιστός ρωτά :
– Και τι να λέω στην προσευχή μου;
Να λοιπόν ένα βασικό ερώτημα που πρέπει με προσοχή να το δούμε κι αν μπορούμε να το αγγίξουμε..
Αυτοί οι άνθρωποι συχνά έρχονται για πρώτη φορά μπροστά στο ταξίδι της προσευχής. Άγνωστη χώρα, χωράφι μεγάλο και ακαλλιέργητο. Τι μπορούμε να πούμε. Πως θα μπορούσαμε να τους απαντήσουμε;
Είναι φορές (και μιλώ για τον εαυτό μου πρώτα) που μας πιάνει ένας υπερβολικός ζήλος να μιλήσουμε για την προσευχή, για τις ακολουθίες, για τις αγρυπνίες του Άθωνα, για τη νοερά προσευχή αγνοώντας ότι ο άνθρωπος που έχουμε μπροστά μας, για πρώτη φορά γνωρίζει τη γλώσσα κι τους όρους της εκκλησίας.
Η εκκλησία στοργικά σαν μητέρα, χρησιμοποιεί τον όρο αρχάριος σαν να αναγνωρίζει πολλά ελαφρυντικά στον άνθρωπο που τώρα πλησιάζει την πνευματική ζωή.
Αφού λοιπόν έχουμε έναν τέτοιον άνθρωπο μπροστά μας καλό θα ήταν να τον πλησιάσουμε με το δέος και την προσοχή που του πρέπει.
Καλό θα ήταν να χρησιμοποιεί αρχικά τα απλά προσευχητάρια της εκκλησίας, την πρωινή προσευχή, την προσευχή της τραπέζης και το Απόδειπνο. Σιγά σιγά την παράκληση της Παναγίας ,τους Χαιρετισμούς. Λίγο τη νοερά, τα δικά του τα λόγια.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε την ανάγκη των προσευχών της εκκλησίας, γιατί αυτές οι προσευχές που έχουν συνταχθεί από Αγίους, έχουν όλο το πλήρωμα και την ομορφιά των αιτημάτων της ανθρώπινης καρδιάς. Η σωστή διάταξη των προσευχών αυτών πληροφορεί και την καρδιά του ανθρώπου πως πρέπει να προσεύχεται και ποια αιτήματα να προτάσσει.
Όταν ολοκληρωθούν αυτές οι μικρές προσευχές μπορεί ο πιστός να προσθέτει τα προσωπικά του αιτήματα για τους οικείους, τους φίλους, ακόμα και τους εχθρούς. Με αυτόν τον τρόπο η προσευχή δεν γίνεται μόνο κλίμακα της ψυχής για τη συνάντησή της με το θεό, αλλά και σχολείο πνευματικής ζωής. Αυτή είναι που μας μαθαίνει τι είναι σημαντικό και τι λιγότερο στην πνευματική μας ζωή, με τι χρειάζεται να ασχολούμεθα. Ποια είναι τα όντως «καλά και συμφέροντα».
Ίσως είναι μία καλή στιγμή μιλώντας διακριτικά για την προσευχή να δώσουμε έτσι στον άνθρωπο τη δυνατότητα να μαθητεύσει στα πνευματικά και με τη βοήθεια του θεού να προοδεύσει.
Πηγή εδώ