Ένα από τα πλέον αγαπημένα μας πρόσωπα, που για 40 και πλέον χρόνια υπήρξε άμεσος συνεργάτης του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, η Εκπαιδευτικός Μαρία Τζερμπίνου – Μιχαλακοπούλου, εκοιμήθη την Τρίτη 19 Δεκεμβρίου σε ηλικία 82 ετών.

Η μακαριστή υπήρξε αναπόσπαστο μέλος της Ενορίας Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, όπως και η οικογένεια της, διακονώντας καθημερινά το ενοριακό έργο με πολύ αγάπη, ζήλο και απόλυτη συνέπεια. Διετέλεσε στενή συνεργάτης του μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου π. Μαρίνου Γεωργακόπουλου, συνεχίζοντας την διακονία της και παραμένοντας ενεργή και δραστήρια, μέχρι την κοίμηση της.

Η Μαρία Τζερμπίνου ήταν Πρόεδρος του Ορθοδόξου Ιεραποστολικού Σωματείου «Πειραϊκός Φάρος» Πειραιώς και διετέλεσε Λυκειάρχης για πολλά χρόνια στο Λύκειο Καμινίων.

Η εξόδιος ακολουθία της μακαριστής Μαρίας εψάλλει την Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου στο Ναό μας, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ. Ακολούθησε η ταφή στο Κατάκολο Ηλείας από όπου ήταν και η καταγωγή της, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ηλείας και Ωλένης κ. Αθανασίου.

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ

Μιλώντας για την μακαριστή ο Σεβασμιώτατος μετά το πέρας της ακολουθίας, είπε εμφατικά ότι προπέμπουμε στην όντως ζωή, στην γη των πραέων, των μακάρων και των αγίων, μία εκλεκτή ύπαρξη, έναν θεοκίνητο και πεποικιλμένο από τάλαντα και χαρίσματα άνθρωπο, μία συνεργό εν Κυρίω, ένα βαθυστόχαστο και ευλογημένο πρόσωπο που διηκόνησε μετ’ επιστήμης, μετ’ αγάπης, μετά θυσιαστικής προσφοράς, το Ευαγγέλιο Ιησού Χριστού. Μέσω της εσωτερικής ιεραποστολής, στον Πειραϊκό Φάρο, τον όντως πνευματικό φάρο, τον οποίο αγάπησε, υπηρέτησε και εδόξασε.

«Εκ προσώπου της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως, προπέμπουμε την μακαριστή αδελφή μας στην χώρα της αθανασίας και της πληρότητος, εκεί όπου δεν θα υπάρχει η έλλειψις, το όριο και η σχετικότητα. Όντας πεπεισμένοι ότι ήδη προγεύεται της μακαριότητος των παιδιών του Θεού.

Ανεδείχθη παιδαγωγός, με την υπεροχική μεταδοτικότητα της που πήγαζε από μια πηγαία αγάπη για τον άνθρωπο και τη ζωή, ιεραπόστολος αλλά και ταπεινή διάκονος του έργου της Εκκλησίας. Στήριγμα και ενδυνάμωση του αοιδίμου Πρωθιερέως, του καλού ποιμένος, του ευσεβούς και δυναμικού εκκλησιαστικού ανδρός Μαρίνου Γεωργακοπούλου, αλλά και στήριγμα του Ιερού Ναού επί πολλά έτη.»

Όπως επεσήμανε, την θυμούνται οι παλαιότεροι στο λυόμενο κτίσμα πλησίον του Ναού, πριν ανοικοδομηθεί το Πνευματικό Κέντρο, να συγκεντρώνει προσφορές, να οργανώνει τα πράγματα, με το εκλεκτικό στρατηγικό πνεύμα της και να είναι εκτελεστικός βραχίονας των έργων της Εκκλησίας.

Είμεθα βαθύτατα συγκινημένοι, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, γιατί μία τόσο δυναμική ψυχή, ένας τόσο υπεροχικός άνθρωπος, μία ιεραπόστολος της Εκκλησίας που αγωνίστηκε σε όλη της τη ζωή με έναν μοναδικό δυναμικό τρόπο για το Ευαγγέλιο και την αλήθεια της πίστεως, μετεκλήθη στους ουρανούς, και μας καταλαμβάνει χαρμολύπη.

«Λύπη για την προσωρινή στέρηση της δυναμικής Μαρίας, της εκκλησιοποιημένης Μαρίας. Μας δημιουργεί όμως και μία χαρά, γιατί με την μακαρία άθληση της, με την ασθένεια της, αποκαθαρθείσα από τα ανθρώπινα, ήδη θα αποβεί ένας πρεσβευτής κι ένας μεσίτης στο θρόνο της χάριτος, για όλους εμάς, για τα αγαπημένα της παιδιά, για τον λατρευτό της σύζυγο, αλλά και για την Εκκλησία του Χριστού που τόσο αγάπησε και μετ’ επιστήμης και θυσιαστικής προσφοράς διηκόνησε. Και την ίδια στιγμή καλούμεθα να εμπνευστούμε από το φωτεινό της παράδειγμα, γιατί μας κατέλειπε υπόδειγμα ζωής ενθέου.»

Πειραϊκός Φάρος

Στην εξόδιο ακολουθία συμμετείχε σύσσωμο το Διοικητικό Συμβούλιο του Ορθόδοξου Ιεραποστολικού Σωματείου «Ο Πειραϊκός Φάρος», του οποίου η μακαριστή διετέλεσε Πρόεδρος επί 23 έτη και το υπηρέτησε από πολλές θέσεις, εργαζόμενη ακούραστα με όλη την ψυχή της, με ανιδιοτέλεια, ταπεινότητα και πάθος για την μετάδοση του λόγου του Θεού και πρόνοια για τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας. Μετά το πέρας της ιεράς ακολουθίας, αναγνώσθηκε από τον κ. Παναγιώτη Ψωμιάδη σχετικό ψήφισμα που εξέδωσε το Συμβούλιο στη μνήμη της.

Χριστιανικές Ενώσεις Επιστημόνων και Εκπαιδευτικών Λειτουργών

Για τη μακαριστή μίλησε ο κ. Ιωάννης Μαρκότσης εκπρόσωπος των Χριστιανικών Ενώσεων Επιστημόνων και Εκπαιδευτικών Λειτουργών, των οποίων η μακαριστή υπήρξε μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων για δεκαετίες.

Όπως τονίστηκε, η μακαριστή είχε συνταξιοδοτηθεί αλλά δεν είχε παραιτηθεί και μέχρι την τελευταία πνοή ήταν ένα δημιουργικό και εμπνευσμένης σημασίας πρόσωπο στην τοπική κοινωνία αλλά και στο χριστιανικό έργο, που για περισσότερα από 50 έτη διακόνησε.

Χαρακτηριστική ήταν η ταπείνωση της και πολλές φορές, ενώ ήταν πολύ μεγαλύτερη από άλλα μέλη, δεχόταν να είναι στην τελευταία θέση των Συμβουλίων και να προσφέρει ή να ασχολείται με εργασίες που δεν ταίριαζαν ούτε στις ικανότητες της, ούτε στις υψηλές διοικητικές θέσεις στις οποίες υπηρέτησε.

Ήταν μία γυναίκα δυναμική και ευρηματική, δημιουργική και αποφασιστική. Συμμετείχε στην οργάνωση συνεδρίων, ημερίδων, πάντα ταπεινή και με έναν ζεστό και εγκάρδιο λόγο για όλους. Τα ταλέντα που είχε ήταν πολλά, αλλά δεν τα έβαλε σε ένα χρονοντούλαπο. Εργαζόταν καθημερινά για να τα αυξήσει και κυρίως να τα εφαρμόσει. Και ποτέ δεν είπε ότι ήταν κουρασμένη, καίτοι είχε και οικογενειακές υποχρεώσεις. Επιπλέον, είχε και ιδέες οι οποίες ήταν εφαρμόσιμες.

«Αυτό είναι μία παρακαταθήκη που αφήνει σε όλους μας. Δεν είχε ανέφικτα οράματα, αλλά ήταν ένας άνθρωπος της εφαρμογής των πραγμάτων βήμα – βήμα, ήταν ο άνθρωπος του εφικτού. Τα οράματα για να γίνουν πραγματικότητα θέλουν χρόνο εφαρμογής και η Μαρία όλα αυτά τα χρησιμοποιούσε ως αιτήματα προσευχής.

Η Μαρία ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε τους πάντες και τους αγαπούσε με έναν τρόπο μοναδικό και ανεπανάληπτο, με έναν τρόπο που να αισθάνεται ο άλλος ως επιλεγμένος γι’ αυτήν την αγάπη.

Λέμε ότι οι ελλείψεις είναι δυσαναπλήρωτες και για τη Μαρία αυτή είναι μία απόλυτη πραγματικότητα.»

Μητροπολίτης Ηλείας Αθανάσιος

Η ταφή της μακαριστής πραγματοποιήθηκε στο Κατάκολο Ηλείας από όπου ήταν και η καταγωγή της, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ηλείας και Ωλένης κ. Αθανάσιου.

Ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι η αείμνηστη ήταν σώματι και πνεύματι μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Διακόνησε την Εκκλησία από μικρό παιδί και μαζί με την μητέρα της είχαν ανακαινίσει εκ βάθρων το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη και όχι μόνο.

«Παράλληλα όμως ανακαίνισε και την ψυχή της, το ναό της υπάρξεως της, γιατί πίστευε ακράδαντα ότι μέσα στην ψυχή του καθενός, κατοικεί το Πανάγιο Πνεύμα. Που δια του βαπτίσματος καθαρισθήκαμε και δια του μυστηρίου του χρίσματος τοποθετήθηκε μέσα μας η χάρη του Θεού, δηλαδή τα χαρίσματα του Πανάγιου Πνεύματος, για να φωτίζει και να ενισχύει τον άνθρωπο και να τον οδηγεί σε δρόμο σωστό, ορθόδοξο, ενάρετο.»

Ο Σεβασμιώτατος ανέφερε μάλιστα ότι το 2007 με τις καταστροφικές φωτιές της Πελοποννήσου, η αείμνηστη μετέφερε από τον Πειραιά τρόφιμα σε κατοίκους χωριών της περιοχής που είχαν πληγεί. Υπήρξε πρωτοπόρος αυτής της κίνησης, κάτι που δείχνει την αγάπη της για τον άνθρωπο, που αυτή η αγάπη η ειλικρινής, η πηγαία, η ζωντανή, ανταποκρινόταν και προς τον Θεό.

«Η ίδια είχε ενωθεί με τον Θεό και η μνήμη της είναι αιώνια και επί της γης και εν ουρανώ. Και την ίδια να παρακαλέσουμε, λόγω της συνδέσεως της με τον Θεό και λόγω του ότι πορεύεται προς τον Θεό για να αντικρύσει και να προσκυνήσει τον θρόνο Του κι εκεί να συνεχίσει να διακονεί την επουράνιο Εκκλησία, να προσεύχεται για τον σύζυγο της, τα παιδιά, την εγγονή της και όλους μας, ώστε να πορευθούμε κι εμείς αυτήν την πορεία της μακαρίας ζωής, της τελειότητος, της μεταμορφώσεως και ανακαινίσεως μας.»

Αιωνία της η μνήμη!

Το 40νθήμερο Μνημόσυνο θα ψαλλεί στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς το Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2024.