Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Φανουρίου Κατσαρού*
«Ίσως τα λόγια να είναι περιττά κάποιες φορές,
αρκεί αυτό που θες να πεις, εν πρώτοις να το θες.
Έπειτα όμως πρέπει και να το ζεις,
κι ύστερα από τη χαρά σου, θέλεις να το μοιραστείς.
Γι’ αυτό από ψυχής παρακαλούμε τον εύσπλαχνο Θεό,
να δείξει επιείκεια σε τούτο το γραπτό.
Παρακαλούμε κι όλους εσάς να συγχωρήσετε τα λάθη,
αφού, όπως κι εσείς, και ο Κύριος τώρα, ακούει και τα καταγράφει.
Είναι δύσκολο πολύ να περιγράψεις ένα μυστήριο,
αλλά το μυστικό κρύβεται σε έναν λόγο ευχαριστήριο.
Το πιο απλό και το πιο μεγάλο, είναι ένα ευχαριστώ.
Αφού και η θεία Λειτουργία, έχει το όνομα αυτό.
Ευχαριστούμε λοιπόν από ψυχής το «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…»,
γιατί πραγματικά το έργο αυτό, μας έχει ξεδιψάσει.
Παρακαλούμε όλους εσάς να κάνετε μία ευχή,
υπέρ υγείας των Ιερέων Γεωργίου, Γεωργίου, Ανδρέου και Μαυρουδή.
Να ξέρετε αδελφοί, ότι στην Εκκλησία κανείς δεν λείπει ,
μπορεί εσείς να απουσιάζετε, αλλά κάποιος άλλος σας καλύπτει.
Αφού, είμαστε μέλη Χριστού, με κεφαλή Εκείνον,
τον παντοδύναμο Θεό, τον μόνο ελεήμων.
Μπορεί να πέφτουμε, να κλαίμε, να πονάμε,
αλλά είμαστε όλοι μαζί, αυτό ποτέ να μην ξεχνάμε.
Βρισκόμαστε λοιπόν, όλοι μαζί σε ένα τραίνο,
μήπως ήρθε η ώρα, να μάθω που πηγαίνω;
Χριστούγεννα θα πει, ταξίδι με προορισμό,
μόνο η Εκκλησία, ξέρει τον σωστό προσανατολισμό.
Έτσι λοιπόν σήμερα, θα κάνουμε μια στάση πάρα πολύ σημαντική,
γιατί χωρίς την σύλληψη, η γέννηση δεν μπορεί να ‘ρθει.
Αιώνες ο Θεός, έψαχνε να βρει άνθρωπο για να συνεργαστεί,
πόσα και πόσα χρόνια πέρασαν, κι όμως δεν είχε βρεθεί.
Μα για να βγει εύφορο έδαφος και να ‘χει αξία,
θέλει κόπο, υπομονή, δάκρυα και προετοιμασία.
Ο νόμος έλεγε ότι οι άτεκνοι είναι κατεραμένοι,
μα ποιος λέει στον Θεό, ποιοι είναι οι ξεγραμμένοι;
Από τον οίκο του Δαυίδ, εμφανίζεται ένας ανήρ ευλογημένος.
Ιωακείμ το όνομα, πιστός, δίκαιος, στον Θεό δοσμένος.
Από τον οίκο του Ιούδα και την φυλή του Λευί,
εμφανίζεται μία γυνή.
Άννα το όνομα, πιστή κι αυτή όπως κι εκείνος.
Και γίνεται ένα ανδρόγυνο, γνωστό τοις πάσι αιωνίως.
Τα χρόνια πέρασαν, χωρίς παιδί στο σπίτι,
όμως η θεία χάρις αυξάνεται, δεν τους εγκαταλείπει.
Πάντοτε θέλει να βγάλει, ότι κρύβεται μέσα στην ψυχή,
γι’ αυτό και το ζευγάρι αυτό, δεν σταματά ποτέ την προσευχή.
Εβδομήντα ετών ο Ιωακείμ, εξήντα ετών η Άννα,
όλοι την εκορόιδευαν, πως θέλει να γίνει μάνα.
Η ατεκνία ήταν όνειδος, κατάρα, τιμωρία,
γι’ αυτό και ο αγώνας τους αυξάνεται, χωρίς απελπισία.
Νηστεία η Άννα, νηστεία και ο Ιωακείμ,
τόσο πολύ προσπάθησαν κι έγιναν σαν χερουβίμ.
Ολόκληρη ζωή
κι απ’ τον ουρανό σιωπή.
Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα, άγγελος αποστέλλεται, να πει το νέο,
Ιωακείμ, η προσευχή σου εισακούσθη, υπάρχει τίποτα πιο ωραίο;
Άγγελος αποστέλλεται στην Άννα,
έφτασε η ώρα να γίνεις μάνα.
Μετά τον εναγκαλισμό, τον ασπασμό, την σύλληψη,
έρχεται το σχέδιο του Θεού να κάνει την εκκίνηση.
Η επιστήμη θα έλεγε, είναι αδύνατο, αυτοί είναι γέροι,
ποιος καθορίζει τη ζωή, άνθρωπε εσύ ή του Θεού το χέρι;
Για τον Θεό η στείρωση, γίνεται καρπογονία,
όπως και ο θάνατος, τώρα πια, είναι αθανασία.
Μπαίνει η βάση για τον ερχομό του Χριστού,
μια αφορμή δοξολογίας, σε όλο το σχέδιο Αυτού.
Έτσι λοιπόν η σύλληψη, είναι υπόθεση Θεού,
μην κοιτάτε σήμερα που γινόμαστε φονείς, του ίδιου μας παιδιού.
Γι’ αυτό μετάνοια, δάκρυα, προετοιμασία,
έρχονται Χριστούγεννα, αυτή είναι ευκαιρία.
Άγιε Ιωακείμ και Αγία Άννα, ακούσατε μας σήμερα στην σύλληψή σας,
είμαστε τα εγγόνια σας, δώστε μας την ευχή σας.
Να συλληφθεί και σ’ εμάς Κύριος, παιδί, να φύγει κάθε πόνος.
Γι’ αυτό γεννάται ο Χριστός, για να μην είναι μόνος.
Ας γίνει αφορμή, ετούτη η δυσκολία,
με προσευχή και δάκρυα, στην μάνα μας την Παναγία.
Να γίνει ένα βήμα, όλων των δεομένων.
Αυτό θα πει ζωή, ανάσταση των Χριστουγέννων.
Άνθρωπε μην φοβάσαι, μόνο πίστευε, μην έχεις απιστία,
δόξα, ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία.
Γεννάται ο Χριστός, τι άλλο θέλεις άνθρωπέ μου;
Για μένα γίνεσαι άνθρωπος, ω εύσπλαχνε Θεέ μου;
Γεννάται η ζωή, που θάνατο θα σβήσει,
όποιος είναι με τον Χριστό, έχει ήδη νικήσει.
Ας γίνει σήμερα, σύλληψη στον καθένα,
αυτό θα πει Χριστούγεννα, άνθρωπος και Θεός, έγιναν ένα.»
- Απόσπασμα από την ομιλία που πραγματοποίησε ο. π. Φανούριος κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας της Τρίτης 8 Δεκεμβρίου 2020 στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.