Μία ιδιαίτερη εκδήλωση, πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Κυριακή 7 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο του προγράμματος«ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».

Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στον Ιερέα των Αναπήρων, μακαριστό π. Θησέα Κυπριώτη, εφημέριο του Εθνικού Ιδρύματος Αναπήρων στα Ν. Λιόσια, που εκοιμήθη το 2006.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν και μίλησαν για τον μακαριστό π. Θησέα, ο Αρχιμανδρίτης Μάρκελλος Καμπάνης, η κα Πελαγία Καλημέρη, Εκπρόσωπος του φιλανθρωπικού Σωματείου φίλων του Εθνικού Κέντρου Αποκατάστασης (ΕΚΑ) και πνευματικό τέκνο του ιερέως και η κα Ελένη Πλιάτσικα, Πνευματικό τέκνο του π. Θησέα, ενώ διαβάστηκε και η εισήγηση του κ. Αναστάσιου Μερκούρη, Διευθυντή του Ειδικού Σχολείου Ιλίου, που απουσίαζε για λόγους υγείας.

Προβλήθηκε οπτικοακουστικό υλικό με εικόνες από  την ζωή και το έργο του, που επιμελήθηκε ο Σύλλογος «Βηθεσδά».

O π. Θησέας γεννήθηκε το 1920 στο χωριό Καμάρα της Κέρκυρας. Οι ευσεβείς γονείς του, Σπυρίδων και Αλεξάνδρα Κυπριώτη απέκτησαν έξι παιδιά.

Από μικρός αγάπησε τη  λατρευτική ζωή. Πήγαινε νωρίς στην εκκλησία, μαζί με τον ιερέα. Είχε μάθει την Θ. Λειτουργία απ’ έξω και ονειρευόταν να γίνει ιερέας.

Στα 16 -17 του χρόνια πήγε στο στρατό. Κατετάγη στο ναυτικό. Μία βαριά πλευρίτιδα τον έβγαλε εκτός υπηρεσίας και στην συνέχεια εκτός στρατού.  Η επιθυμία να γίνει ιερέας ξανάναψε μέσα του. Στην ηλικία των 30 ετών  πήγε στην  Ιερατική Σχολή Βελλάς και άρχισε τις  σπουδές. Ακολούθησαν ο γάμος και η χειροτονία.

Τέσσερα χρόνια υπηρέτησε τους χωρικούς με όλη του τη καρδιά ο π. Θησέας. Λειτουργίες, κηρύγματα, κατηχητικά. Είχε γίνει η ψυχή του χωριού! Ο πατέρας του.

Και τότε, τέλη του 1960 ήλθε η νέα δοκιμασία, πιο μεγάλη αυτή την φορά. Χτύπησε την σπονδυλική του στήλη. Δεν μπορούσε να σηκωθεί. Τον πήγαν στην Κέρκυρα και από κει στην Αθήνα, στον Ερυθρό Σταυρό, όπου νοσηλεύτηκε περίπου ένα χρόνο σχεδόν μόνος του χωρίς ιδιαίτερη περιποίηση και χωρίς βελτίωση. Η πρεσβυτέρα έμεινε στο χωριό με τα τρία παιδιά. Το πιο μικρό ήταν μόλις 40 ημερών.

Και τότε κάποιοι τούς βοήθησαν να πάνε στην Ελβετία, όπου και τον χειρούργησαν. Όταν γύρισαν από την Ελβετία νοσηλεύτηκε στο  Κέντρο Αποκατάστασης Πολιτών Αναπήρων στο Ψυχικό (ΚΑΠΑΨ).

Όμως ο π. Θησέας ανυπομονούσε να  γυρίσει στο ποίμνιό του στο χωριό. Εκεί πηγαίνοντας σε ένα πανηγύρι έπεσε απ’ το ζώο και τραυμάτισε και το άλλο πόδι. Αναγκαστικά επέστρεψε στο ΚΑΠΑΨ, αυτή την φορά οριστικά.

Στο ΚΑΠΑΨ έμεινε από το  1965 μέχρι το 1972, νοσηλεύτηκε και έκανε διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις σε νοσοκομεία των Αθηνών, ενώ συγχρόνως λειτουργούσε στον Ναό και ενίσχυε τους αναπήρους. Στην συνέχεια μεταφέρθηκε με την οικογένειά του στο Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων στα  Νέα Λιόσια (Ίλιον).

Εκεί τους παραχώρησαν δύο δωμάτια όπου και στριμώχθηκε η οικογένεια, η δε πρεσβυτέρα προσλήφθηκε σαν νοσοκόμα. Ο Ναός λειτουργούσε σε μία αίθουσα στον πάνω όροφο και αργότερα κτίσθηκε ο Ι. Ναός της Ζωοδόχου Πηγής, στον οποίο και λειτουργούσε μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1993.

Δίπλα στο Ναό υπήρχε το εξομολογητήριο, όπου βρήκαν ανάπαυση αμέτρητες ψυχές. Και ο ανάπηρος π. Θησέας, σέρνοντας το πόδι του, έγινε ιερέας των αναπήρων,

Το 1993 ο π. Θησέας πήρε σύνταξη και μεταφέρθηκε με την πρεσβυτέρα στο Μενίδι σε  σπίτι που αγόρασαν με δάνειο. Εκεί έκτισε και ένα μικρό εκκλησάκι όπου λειτουργούσε και δεχόταν και τα πνευματικά του παιδιά. Τα τελευταία έξι  χρόνια της ζωής του έμεινε κατάκοιτος, έκανε πληγές και υπέφερε, αλλά δεν παραπονιόταν.

Ο π. Θησέας εκοιμήθη στις 7 Φεβρουαρίου του 2006. Η ταφή έγινε στην ιδιαίτερή του πατρίδα, την Καμάρα Κέρκυρας.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΔΩ

Την εκδήλωση μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ