π. Διονύσιος Ταμπάκης
ΠΩΣ ΑΝΑΤΡΕΧΕΙ κάμποσες φορές η σκέψη σαν άπιαστο πουλί στα παλαιά και ξεχασμένα.
Τώρα δα θυμήθηκα τον «λαθραίο»της γειτονιάς μας.
Ήταν το παρατσούκλι ενός λαϊκού τύπου και κατεργαράκου της παλαιάς Κοκκινιάς. Γραφικός με όλα τα προσόντα της δεκαετίας του 80 ,είχε ένα μαγαζάκι γωνιακό όπου πουλούσε ό,τι φανταχτερό και ενδιαφέρον για τα μικρά παιδιά μα και για τους μεγάλους.
Από στράκαστρούκες, μπαλόνια, ταχυδακτυλουργικά μαραφέτια και λαθραίες κασέτες δίσκους και βιντεοκασέτες που αντιγραφούσε μετά υπερηφανείας και καυχήσεως λές και επιτελούσε το 13ο άθλο του Ηρακλή .
Και όλο έλεγε για να διαφημίσει τα προϊόντα του στους μοσχόμαγκες των πέριξ :
«Ωραίο-ωραίο-λαθραίο λαθραίο»κατα το σοφόν:
«το απαγορευμένο είναι και πιο ενδιαφέρον.»
Και έτσι έκαμε κάμποσες πωλήσεις και πήγαινε καλά το μαγαζάκι του φουκαρά του λαθραίου.
Μα τώρα θα μιλήσω για έναν άλλο Λαθραίο που δεν είναι άλλος από τον Θεό.Μα λαθραίος όπως ερμηνεύεται η λέξη πραγματικά .Λαθραίος ίσον κρυφός,ανύποπτος και αφανής.
Όλο του αρέσει του Θεού να είναι λαθραίος. Όλο να κρύβεται, σαν τα μαργαριτάρια στα βάθη της θαλάσσης και όπως τον σπόρο μέσα στης σκοτεινής γης.Έφτιαξε ολόκληρο σύμπαντο και μία ταμπέλα δεν κέντρισε να γράφει «το έκαμα εγώ και τα πνευματικά δικαιώματα είναι δικά μου».Τί να πείς; παράξενα και μυστήρια πράγματα.
Έτσι πριν 5 λεπτά ερώτησα τον πατέρα Κύριλλο απ’τ’Άγιον Όρος , σαν αποτελέψαμε πριν λίγο τον Όρθρο, να μου πεί κάτι για την αφάνεια και εκείνος καθισμένος πίσω απ’το παγκάρι και πίνοντας τον εωθινό καφέ του μετά βαθέως προσευχητικού στοχασμού απάντησε παίζοντας μαζί με τις λέξεις :
“Όποιος είναι α-φανής είναι και α-νεφής ,ανάλαφρος και πεντακάθαρος δίχως νέφη στην ζωή του και φτερουγίζοντας στα ουράνια πεντακάθαρα νέφη του λαθραίου Θεού.”
Πάντα ωραίος και λαθραίος,ωραίως και λαθραίως !
π.Διονύσιος Ταμπάκης