Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων
Το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδος θεσπίζει στο άρθρο 1, παράγραφος 3, ότι: Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους… Ο συντακτικός νομοθέτης του 1975 σκοπίμως προσέθεσε την έννοια του Έθνους, η οποία είναι κατά πολύ ευρύτερη από την έννοια του λαού.
Λαός είμαστε εμείς οι Έλληνες πολίτες που ζούμε στο παρόν, έχουμε ελληνική υπηκοότητα, φορολογούμαστε και ψηφίζουμε. Το Έθνος εκτείνεται στον χώρο και στον χώρο. Περιλαμβάνει τους Έλληνες της Κύπρου, της Βορείου Ηπείρου, της Κωνσταντινουπόλεως, Ίμβρου και Τενέδου, τον Ελληνισμό των Βαλκανίων και της πρώην ΕΣΣΔ, τους Αποδήμους ανά την Υφήλιο. Περιλαμβάνει επίσης τις παλαιότερες γενιές, εκείνους που αγωνίσθηκαν με πολεμικά ή ειρηνικά μέσα για την ελευθερία μας και την οικοδόμηση του πολιτισμού μας. Η Έννοια του Έθνους περιέχει και τα πνευματικά συστατικά του Ελληνισμού, τα οποία έχουν καταγραφεί ήδη από τον μέγα ιστορικό του 5ου αιώνος π.Χ,, τον Ηρόδοτο. Δηλαδή τη συνείδηση κοινής καταγωγής, τη θρησκευτική μας πίστη, την ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα.
Κάθε κυβέρνηση, κάθε βουλευτής, κάθε δημόσιος λειτουργός, λοιπόν, όταν ασκεί εξουσία, όταν νομοθετεί, όταν λαμβάνει αποφάσεις, οφείλει να εργάζεται υπέρ του Έθνους με την ευρεία έννοια. Να μην λαμβάνει υπ’ όψιν του μόνον το συμφέρον των συγχρόνων Ελλήνων, αλλά και την ιστορική, γεωγραφική και πολιτιστική διάσταση του Έθνους. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στις ημέρες μας, όταν συζητείται η παραχώρηση – ό μη γένοιτο- συνθέτου ονόματος στα Σκόπια που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία.