Τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια μέσα από τον λόγο και την μουσική, στο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» (video)
Για να γεννηθεί, χρειάζεται να προηγηθεί η σύλληψη. Ο Χριστός συλλαμβάνεται με την μετάνοια. Η μετάνοια κάνει εύφορη την ψυχή του ανθρώπου. Λύνει την στειρότητα της.
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Καράπασιας
Μεγάλη μουσική εκδήλωση, εν όψει της εορτής των Χριστουγέννων, πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η συναυλία περιελάμβανε ένα μουσικό οδοιπορικό με βυζαντινούς ύμνους των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, τα οποία απέδωσε η Βυζαντινή Χορωδία Ιεροψαλτών Θηβών «Ο Ευαγγελιστής Λουκάς», υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτη Αντωνίου Τσαρουχά.
Τους ύμνους σχολίασε ο Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Βασιλάκος, Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Βοιωτική Εκκλησία».
Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ εκπροσώπησε ο Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Ψωίνος, που απηύθυνε και σχετικό χαιρετισμό.
Ο σχολιασμός του π. Σπυρίδωνα, επικεντρώθηκε αρχικά στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Πως έβλεπαν οι Άγιοι την Παναγία; Την έβλεπαν μέσα από την πίστη τους, την τιμή τους στο ιερό πρόσωπο Της, την προσευχή τους, τον καθαρό παρθενικό τρόπο της ζωής τους.
Την ονομάζουν το εργαστήριο της ενανθρωπήσεως. Και η Θεοτόκος, ζώντας και βλέποντας διαρκώς τον Θεό, κάθε στιγμή θαυμάζει αυτό το καινούργιο που έχει να δώσει η παρουσία του Θεού σε κάθε άνθρωπο.
Θαυμάζει την ταπείνωση του Θεού, την συγκατάβαση Του, την φιλανθρωπία Του, το έλεος Του, την λαχτάρα Του για την σωτηρία του ανθρώπου.
«Πως μπορεί ο άνθρωπος να δει τον Θεό; Θα πρέπει να σπουδάσει στο βλέμμα της Θεοτόκου. Ένα βλέμμα το οποίο πριν από την γέννηση του Κυρίου, κυνηγούσε την παρουσία του Θεού.
Κι ενώ κυνηγά τον Θεό, όταν βλέπει τον Θεό, αναπαύεται σε Αυτόν. Γιατί όταν ο άνθρωπος δει τον Θεό, δεν θέλει να δει τίποτε άλλο. Κι όταν ζήσει τον Θεό, δεν θέλει να αισθανθεί τίποτε άλλο.»
Υπήρξαν πολλοί και υπάρχουν, που προσπαθούν να σπουδάσουν το βλέμμα της Θεοτόκου, παρατήρησε ο π. Σπυρίδων. Άνθρωποι μέσα στην άσκηση, την υπομονή, την πίστη, την ταπείνωση, την προσευχή και την μετάνοια.
Γιατί μόνο όταν ο άνθρωπος ανέβει σε αυτό το ύψος, μπορεί να δει τον Θεό με κάθε του κύτταρο ψυχικό και σωματικό.
Σπουδή λοιπόν στο καθαρότατο βλέμμα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ένα βλέμμα τόσο καθαρό που μοιάζει με τις ηλιακές ακτίνες, τόσο φωτεινό που αποκαλύπτει τον εσωτερικό Της παράδεισο. Ένα βλέμμα που συλλαμβάνει τον ίδιο τον Θεό και αναπαύεται σε Αυτόν.
Συνεχίζοντας τον σχολιασμό των ύμνων του Αγίου Δωδεκαημέρου, ο π. Σπυρίδων σημείωσε πως συμπάσχει η κτίση με τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο της πτώσης. Εκείνον που σηκώνοντας το βάρος του εγωισμού του, πέφτει από το ύψος της αγάπης. Εκείνον που κακοποιεί την ίδια του την ύπαρξη, τραυματίζει και πληγώνει την ίδια του την ψυχή.
Μία ψυχή που αιμορραγεί και περιμένει Εκείνον που μπορεί να κλείσει τις πληγές, να θεραπεύσει τα τραύματα.
Έτσι η κτίση πονά. Την έφτιαξε ο δημιουργός και την προσφέρει στον άνθρωπο και δεν μπορεί να λειτουργήσει, κάνοντας υπακοή στον δημιουργό της, χωρίς τον άνθρωπο.