«Τοπία» από ψυχικές διαδρομές – 45

Της Πανωραίας Κουφογιάννη

Η ὑγιής βίωση τῆς ἁμαρτωλότητας βιώνεται ὄχι ὡς προσωπική ἐκμηδένιση καί καθήλωση, ἀλλά ὡς συναίσθηση τῆς ἐξάρτησης τῆς ὀντολογικῆς μου ὑπόστασης ἀπό τό Θεό καί τῆς βαθειᾶς ἐπίγνωσης τῆς ἀπόστασης πού μέ χωρίζει ἀπό τήν ἀγάπη καί τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Ἡ φράση πού ἀποδίδεται στόν Γέροντα Πορφύριο «ἀφήνω ἀπότιστα τά ἀγκάθια καί μαραίνονται, ποτίζω τά λουλούδια καί ἀνθίζουν», ἀναγνωρίζοντας τά λουλούδια εὐχαριστιακά ὡς δῶρα τοῦ Θεοῦ, ἀπό μιά ἄποψη εἶναι πρός τήν ἴδια κατεύθυνση μέ τήν ἀνάδειξη ἐκ μέρους τῆς Θετικῆς Ψυχολογίας τῶν θετικῶν χαρακτηριστικῶν τοῦ κάθε προσώπου. Ἄν περιοριζόμαστε στό κυνήγι τῶν παθῶν, χωρίς ταυτόχρονα νά οἰκοδομοῦμε θετικά στό κενό πού δημιουργεῖται, τά ὅποια ἀποτελέσματα εἶναι πρόσκαιρα. Ἡ ἀναγνώριση τῶν ταλάντων (τῶν θετικῶν χαρακτηριστικῶν) ὅπως καί ἡ χαρά ἔχει ἐνοχοποιηθεῖ ἐπικίνδυνα γιά πολλούς πιστούς μέ σοβαρές συνέπειες στήν ψυχική ὑγεία καί τήν ἐν Χριστῷ πνευματική ὡριμότητα. 

(Κίνημα αὐτοβοήθειας καί αὐτοβελτίωσης. Ἡ περίπτωση Jorge Bucay, Ψυχής δρόμοι, τ. 14)

Ψυχής δρόμοι: εκεί που οι ψυχολογικές επιστήμες συναντώνται με την πίστη.

Περιοδικό που κυκλοφορεί κάθε Μάϊο και Νοέμβριο από τις εκδόσεις Αρμός.