π. Παύλος Παπαδόπουλος
Οδηγάς μόνος σου. Έχεις συνηθίσει να ελέγχεις τα πάντα εσύ, αφού εσύ κρατάς το τιμόνι, έχεις πρόσβαση στο γκάζι και στο φρένο.
Έρχεται κάποια στιγμή που ίσως χρειαστεί να καθίσεις συνοδηγός. Άλλος να οδηγεί, άλλος να ελέγχει αυτά που εσύ πάντα θεωρούσες δικά σου. Εκεί χρειάζεται εμπιστοσύνη. Μην φρικάρεις. Γιατί τότε ο φόβος θα σε κατακλύσει με ολέθρια αποτελέσματα. Θα γεννηθούν μέσα σου αισθήματα κακά για τον άλλον χωρίς να φταίει σε τίποτα. Αυτά που νιώθεις θα είναι όχι γιατί ο άλλος είναι κακός οδηγός αλλά διότι εσύ φοβάσαι μέσα στις ανασφάλειές σου.
——————————-
Αυτό γίνεται και στις σχέσεις μας. Εκεί που όλα τα ελέγχαμε, έρχεται στην ζωή μας ένας άνθρωπος ο οποίος μας βγάζει κάποιες φορές από την θέση του οδηγού και μας κάνει συνοδηγό του, μιας και πλέον έχουμε πάρει μαζί κάποιο άλλο αμάξι, ένα κοινό αμάξι.
Υπάρχουν λοιπόν δύο περιπτώσεις. Είτε θα το αποδεχτώ είτε όχι. Είτε θα αποδεχτώ το να είμαι συνοδηγός και να μην ελέγχο εγώ τα πάντα, είτε θα βγω από το αμάξι, θα βγω από την σχέση.
Πολλές φορές κάποιοι άνθρωποι αρνούνται να γίνουν συνοδηγοί. Βεβαίως,θέλουν κάποιον μαζί τους όμως ως έναν δικό τους μόνιμο συνοδηγό. Αυτοί αποκλειστικά θέλουν να ελέγχουν το αμάξι, την σχέση. Ουσιαστικά να ελέγχουν τον άλλον.
——————————-
Όλα αυτά βεβαίως συμβαίνουν όταν ο άνθρωπος μέσα σε μία σχέση έχει κτητικότητα προς τον άλλον. Εάν λοιπόν ο άλλος άνθρωπος αντιδράση σ’αυτήν την κτητικότητα, ή η κτητικότητα δεν ικανοποιείται όπως την θέλει ο άνθρωπος που πάσχει από αυτήν, τότε αρχίζουν τα φαινόμενο της ζήλειας, των νεύρων, της γκρίνιας.
——————————-
Η ανικανοποίητη επιθυμία να κυριάρχησω πάνω στον άλλον καθιστώντας το εγώ μου κέντρο της ζωής του άλλου γεννά μία απίστευτη ρίξη, θυμό, φόβο, στεναχώρια. Όλα μου φταίνε στον άλλον, αλλά συγχρόνως θέλω να είμαι μαζί του. Η κατάσταση αυτή όχι μόνο ψυχολογικά δείχνει μία αστάθεια του ανθρώπου αλλά κυρίως αποδεικνύει μία πνευματική ανισορροπία. Σ’αυτήν λοιπόν την θλιβερή κατάσταση όση κατανόηση και αγάπη κι αν υπάρξει από τη άλλη πλευρά, όλα θα συνεχίζουν να φαντάζουν λάθος και ψεύτικα, άδικα και προσβλητικά.
——————————-
Η εμμονή “ποιος οδηγεί την σχέση” δηλαδή “ποιος οδηγεί ποιον”, σχεδόν πάντα καταλήγει σε ένα τροχαίο υπαρξιακό όπου θύτης και θύμα γεύονται μόνο θλίψη που φτάνει και στην κατάθλιψη.
Γι’αυτό όταν μπεις στην διαδικασία σχέσης με έναν άνθρωπο καλό είναι να είσαι έτοιμος και έτοιμη να καθίσεις στην θέση του συνοδηγού χωρίς μουρμούρα και υποδείξεις, καλώντας συνεχώς τον άλλον άνθρωπο σε απολογία. Εάν δεν είσαι έτοιμος ή έτοιμη…μείνε στην μοναξιά του δικό σου αυτοκινήτου.
——————————-
Τί να κάνουμε; Κάποιοι και κάποιες απ’ ότι φαίνεται προτιμούνε να κρατάνε το τιμόνι σε ένα αυτοκίνητο μάρκας «ΕΓΩ».
——————————-
Μια φορά θυμάμαι ενώ οδηγούσα ο συνοδηγός ήτανε συνεχώς παρατηρήσεις. Εκδήλωνε τον φόβο του. Είχε χρόνια να καθίσει συνοδηγός, πάντα αυτός οδηγούσε. Το αποτέλεσμα; Κάπου στα μισά της διαδρομής σταμάτησα, κατέβηκα και του παραχώρησα την θέση του οδηγού.
Από τότε όμως δεν ξαναβρεθήκαμε στο ίδιο αυτοκίνητο.
Υ.Γ. “προς γνώσιν και συμμόρφωσιν”
Πηγή εδώ