Ένας Νομπελίστας διδάσκει ταπείνωση και συναδελφοσύνη

Δρ. Πέτρος Παναγιωτόπουλος, Υπεύθυνος Περιεχομένου Πεμπτουσίας

Το φετινό Νόμπελ Χημείας πήραν από κοινού ο Jacques Dubochet (γένν. 1942) μαζί με τον Joachim Frank και τον Richard Henderson για τη συνεισφορά τους στην ανάπτυξη κρυοηλεκτρονικής μικροσκοπίας για τον προσδιορισμό δομής υψηλής ανάλυσης βιομορίων που βρίσκονται μέσα σε διάλυμα. Ο πρώτος εξ αυτών είναι Ελβετός βιοφυσικός, διαπρεπής ερευνητής και ομότιμος καθηγητής Βιοφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης στην Ελβετία.

 

Περισσότερο όμως αίσθηση έκανε η απλότητα με την οποία συνέχισε να ζει αμέσως μετά την είδηση της βράβευσής του. Μολονότι το βραβείο αποτελεί κορυφαία διάκριση και ισοδυναμεί με ύψιστη αναγνώριση και φήμη, την επομένη της ανακοίνωσης, πρωί πρωί ο Jacques Dubochet βρισκόταν σε πανεπιστημιακή αίθουσα, περιμένοντας τους φοιτητές για μια διάλεξη στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης. Χαλαρός και χαμογελαστός,  με τη συνήθη του εμφάνιση, που συνδυάζει κάλτσες και πέδιλα, περίμενε να προσέλθουν όλοι για να ξεκινήσει.

Το ίδιο χαλαρός, χαρούμενος και ταπεινός ήταν και όταν μετά την ομιλία του μίλησε με δημοσιογράφους. Μίλησε για την καριέρα του, τις ανακαλύψεις και τα συναισθήματά του στο Πανεπιστήμιο, το οποίο χαρακτήρισε «ένα θαυμάσιο μέρος». Αναγνώρισε ακόμη τη συνεισφορά των συναδέλφων του, που κατέστησαν εφικτή τη βράβευσή του: «Σε μια στιγμή όπως αυτή, το συναίσθημα που επικρατεί είναι η μεγάλη ευγνωμοσύνη», ξεκαθάρισε. «Ένα επιστημονικό βραβείο είναι ένα διφορούμενο πράγμα: Προωθεί ένα άτομο, ενώ θα έπρεπε να επιβραβεύει μια συλλογική προσπάθεια. Σε όλο αυτό δεν ήμουν μόνος μου!», συνέχισε.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΔΩ