Ερρίπης Κωνσταντίνος
Η πρόοδος συνδέεται δυστυχώς με ηχορύπανση. Υπάρχει όμως και ηχορύπανση που δεν είναι αναγκαία. Είναι εκείνη των νεαρών που περιφέρονται τα βράδια περί τα μεσάνυχτα με βγαλμένες τις εξατμίσεις των μοτοποδηλάτων και των αυτοκινήτων τους ή με τεράστια μεγάφωνα που έχουν τοποθετήσει στο πορτ παγκάζ και αναστατώνουν τις ήσυχες παραθεριστικές περιοχές.
Το να ενοχλείς τον συνάνθρωπό σου τραγουδώντας ή γλεντώντας είναι μία απρέπεια. Το να τον ενοχλείς σε ώρα κοινής ησυχίας επισκευάζοντας κάτι είναι αντικοινωνική συμπεριφορά. Το να ηδονίζεσαι όμως ενοχλώντας τον έτσι απλώς και μόνο για να του σπάσεις τα νεύρα είναι εγκληματική ενέργεια που θελει την ανάλογη τιμωρία. Πρώτο για να σταματήσει το κακό και δεύτερο για να καταλάβει κάθε μικρόνους, ότι η πράξη του είναι απαράδεκτη.
Τα ζώα ποτέ δεν θορυβούν χωρίς λόγο. Σε πόσες περιπτώσεις ο άνθρωπος είναι κατώτερός των!
Το πιο ανησυχητικό όμως είναι η απάθεια εκείνων που υφίστανται την ηχορύπανση. Κανένας δεν αντιδρά, ένας φόβος πλανάται, ο οποίος μεταφράζεται σε μία απαράδεκτη ανοχή προς τα «άτακτα παιδιά». Τα παλαιά χρόνια απειλούσες ένα τέτοιο νεαρό με το να τον καταγγείλεις στον πατέρα του. Αργότερα, για τις πιο δύσκολες περιπτώσεις, ήταν η αστυνομία.
Τώρα; αλλοίμονο! Η αστυνομία είναι εκείνη που φοβάται τους νεαρούς αυτούς.
Και το στρεβλό!
Καμμία καταγγελία, όπως είπαμε, για αυτού του είδους τις ηχορυπάνσεις
… αλλά πολλές για τις καμπάνες των εκκλησιών που ενοχλούν τους χριστιανούς μια φορά την εβδομάδα.