π. λίβυος Εάν νομίζουμε ότι το να πιστεύεις στο Θεό σημαίνει να έχεις μια αταλάντευτη απόλυτη κι ακυμάτιστη πεποίθηση είμαστε γελασμένοι. Η πίστη δεν είναι ιδεολογία, ούτε ζητά υποταγή σε αρχές και συστήματα σκέψης. Άλλωστε αυτή η ιδεολογικοποίηση της ζωής «μυρίζει ανθρώπινο αίμα». Πίστη στον Θεό σημαίνει εμπιστοσύνη, άφημα. Πίστη σημαίνει περιπέτεια σχέσεως με ατελείωτα σκαμπανεβάσματα. «Πίστη σημαίνει να κραυγάζω στην Χριστό: «βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ» και «πρόσθες μοι πίστιν». Πίστη σημαίνει να αντέχω την σιωπή του Θεού δίχως να ραγίζουν οι ελπίδες μου, να παγώνει το κορμί μου στα πατώμα της θλίψης κοιτώνας νοσταλγικά το ξημέρωμα.
Το γεγονός ότι εμπιστεύομαι κάποιον δεν αναιρεί την αμφιβολία ή την δυσπιστία, ακόμη και τον προβληματισμό απέναντι σε επιλογές και αποφάσεις του αγαπημένου προσώπου. Μπορώ να διαφωνώ και συγχρόνως να αγαπώ, να φοβάμαι και να εμπιστεύομαι, να χάνομαι και ν΄ ανασταίνομαι. Αυτό είναι ζωή. Αυτό σημαίνει σχέση. Μα κι αυτό σημαίνει πίστη. Όπως έλεγε ο Βλ.Πασκάλ: «Μια πίστη που δεν αμφιβάλλει είναι πεθαμένη πίστη». Πίστη στο Θεό σημαίνει να εμπιστεύομαι την στιγμή που αμφιβάλω…..