Πέρασε σχεδὸν ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, σὲ λίγες ημέρες μπαίνουμε στὴν καρδιὰ καὶ στὸ ἀποκορύφωμα τῆς Σαρακοστῆς ποὺ εἶναι ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ὁ καθένας μας ἂν ἀναλογιστεῖ μὲ ταπείνωση τί πρόοδο ἔκανε στὰ πνευματικὰ θὰ διαπιστώσει ἀτέλειες, ἐλλείψεις καὶ ὄχι ἀρετές. Τὸ στάδιο τοῦ ἔντονου ἀγώνα αὐτῆς τῆς περιόδου σχεδὸν τελείωσε, ἂς «ἀνεβάσουμε τὴν ταχύτητα» κι ἂς τρέξουμε πιὸ πολὺ στὰ πνευματικά. Σ΄ αὐτὸ βέβαια πολὺ θὰ βοηθήσουν οἱ διατεταγμένες ἀκολουθίες τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας, ὅπως οἱ Θεῖες Λειτουργίες τὴν ἡμέρα τοῦ Λαζάρου καὶ τῶν Βαΐων, ποὺ θὰ μᾶς κάνουν νὰ γίνουμε συνοδοιπόροι μὲ τὸν Κύριό μας ποὺ πορεύεται πρὸς τὸ ἑκούσιον πάθος. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλες ἀκολουθίες ὅπως οἱ Προηγιασμένες τῆς Μεγάλης Δευτέρας, Τρίτης καὶ Τετάρτης, οἱ ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου, τῶν Ἀχράντων Παθῶν κλπ, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πνευματική τους ὑπόσταση θὰ μᾶς θυμήσουν καὶ τὸ γνήσιο ρωμαίικο… βίωμα τῶν προγόνων μας.
Ἂν καὶ οἱ ἀκολουθίες αὐτὲς εἶναι μακρὲς καὶ ἴσως κουράζουν τὸν ἄνθρωπο, καὶ ὁ Κύριος τὸ εἶπε: «τὸ µὲν πνεῦµα πρόθυµον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής», ἂς δοθοῦμε ἔστω καὶ τώρα τὶς τελευταῖες στιγμὲς τῆς Τεσσαρακοστῆς στὸν Κύριό μας ὁλοκληροτικά. Ὁ ἄνθρωπος ὅταν συμμετέχει καθημερινὰ σὲ ὅλες τὶς ἀκολουθίες καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ἁγιάζεται πολὺ εὔκολα, γιατί ἔτσι τὸν ἐπισκιάζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλὰ καὶ πρακτικὰ κανεὶς νὰ τὸ δεῖ, πῶς θὰ ἁμαρτήσεις ἂν βρίσκεται συνεχῶς μέσα στὴν Ἐκκλησία;
Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ καὶ μᾶς δίνει αὐτὴ τὴν εὐκαιρία τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα ποὺ ἔρχεται σὲ λίγο, μὴ ραθυμήσουμε. Οἱ ἀκολουθίες αὐτὲς ἔχουν ἀπέραντο πλοῦτο καὶ πνευματικὸ περιεχόμενο, ἀλλὰ ἀσύγκριτη μεγαλοπρέπεια καὶ ὀμορφιά. Ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης: «Οἱ ἀκολουθίες ἔχουν καθοριστεῖ μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλὰ κατὰ τὴ μορφὴ ἀποτελοῦν ἀτελῆ προσευχή, καὶ δόθηκαν στὸν λαὸ γιατί ἀναλογοῦν στὶς δυνάμεις ὅλων καὶ εἶναι ὠφέλιμες γιὰ ὅλους». Καὶ συνεχίζει: «Ὁ Κύριός μας ἔδωσε τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀκολουθίες μὲ τὴν ψαλμωδία, γιατί εἴμαστε ἀδύνατα παιδιά. Ἀκόμη, δὲν ξέρουμε νὰ προσευχόμαστε ὅπως πρέπει καὶ ἔτσι οἱ ψαλμωδία ὠφελεῖ ὅλους… Εἶναι ὅμως καλύτερο ὅταν ἡ καρδιὰ μας γίνεται ναὸς τοῦ Κυρίου καὶ ὁ νοῦς θρόνος Του».
Αὐτὸς εἶναι ὁ πλοῦτος τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ εὐτυχήσαμε νὰ γίνουμε μέτοχοι κατὰ τὴν ἀπέραντη δωρεὰ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ ἂς προσέξουμε καὶ κάτι ἀκόμα μέσα στὶς ἀκολουθίες αὐτές. Ἰδιαίτερη προσοχὴ πρέπει νὰ δοθεῖ στὸ νοῦ μας. Ἂς ἐπικεντρώσουμε ὅλη τὴ διάνοιά μας στοὺς ὕμνους, γενικῶς στὰ τελούμενα, ἀλλὰ καὶ στὸν ἐσωτερικό μας κόσμο. Σ΄ αὐτὴ τὴν προσπάθεια θὰ συμβάλει ἀρχικὰ ἡ ἀληθινὴ καὶ καθαρὴ ἐξομολόγηση ποὺ θὰ καθαρίσει τὸ νοῦ. Στὴ συνέχεια δύο τρόποι μποροῦν νὰ μᾶς βοηθήσουν: εἴτε ἡ ἀδιάληπτη εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ (Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με), εἴτε ἡ ἀνάγνωση ἀπὸ βιβλία ποὺ περιέχουν τὶς ἀκολουθίες αὐτές, ὄχι τόσο γιὰ νὰ βλέπουμε τὰ νοήματα ἀλλὰ περισσότερο γιὰ νὰ συγκρατῆται ὁ ἀδάμαστος νοῦς.
Λοιπόν, ἡ ὥρα ἔφθασε, ὁ Κύριος πορεύεται ὅπου νὰ ΄ναι πρὸς τὸν Σταυρὸ καὶ τήν Ἀνάσταση, τόσα πέρασε γιά ΄μας. Ἂς κουραστοῦμε κι ἐμεῖς μὲ φιλότιμο γιὰ νὰ συν-Ἀναστηθοῦμε μαζί Του τὴν λαμπροφόρο Κυριακή τῆς Ἀναστάσεως. Μὴν χάσουμε τὴν εὐκαιρία αὐτὴ ποὺ μᾶς δίνεται τὶς ἅγιες ἡμέρες μέσω τῶν ἀκολουθιῶν, χωρὶς νὰ γευθοῦμε τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Καλὸ Πάσχα.