Είμαστε σε μια συνεχόμενη πνευματική πολιορκία του πονηρού.  Πρέπει κι εμείς να σηκώσουμε τα χέρια μας και να απευθυνθούμε στην Παναγία και να ζητήσουμε να γίνει στρατηγός μας.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας

Στην 3η ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Παρασκευή 31 Μαρτίου, προεξήρχε και μίλησε προς τους πιστούς, ο Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Βουρλάκος, της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.

Η συμμετοχή και η ομιλία του π. Νικολάου, εντάσσονται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων, που οργανώνονται για 19η συνεχή χρονιά στον Ναό, με την ευκαιρία της εορτής του Ευαγγελισμού και με τον γενικό τίτλο «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ 2017».

Καθ’ όλη την διάρκεια της ακολουθίας, οι πιστοί είχαν την ευλογία να προσκυνήσουν την Ιερά Εικόνα της «Παναγίας της Κοσμοσώτειρας», προστάτιδας της Θράκης και των απανταχού Θρακιωτών και τα Ιερά Λείψανα των Αγίων Πατέρων της Όπτινα, που φιλοξενούνται στο Ναό την εορταστική αυτή περίοδο.

 

Η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είπε στην αρχή του λόγου του ο π. Νικόλαος, της οποίας ήδη έχουμε διανύσει το μεγαλύτερο μέρος, είναι μια περίοδος η οποία ανοίγεται μπροστά μας και μας βοηθάει να βιώσουμε, και όχι μόνο να εορτάσουμε, την μεγάλη εορτή της Αναστάσεως.

Και η Εκκλησία, μας προτρέπει να ψάξουμε τον εαυτό μας και να σκαλίσουμε τον έσω άνθρωπο, για να ανακαλύψουμε τα πάθη και τις αδυναμίες  μας που μας απομακρύνουν από τον Θεό.

Και το κάνει αυτό δίνοντας μας πολλές ευκαιρίες. Μέσα από το χαροποιό πένθος, η Εκκλησία μας προετοιμάζει για την Ανάσταση. Και μας βοηθάει στο να καλλιεργήσουμε αυτό το συναίσθημα του πένθους.

«Από την αρχή της Τεσσαρακοστής τα πάντα άλλαξαν. Η Εκκλησία φόρεσε τα πένθιμα της, οι ακολουθίες είναι μεγαλύτερες, δεν τελείται θεία Λειτουργία κατά τη διάρκεια της εβδομάδας.

Όμως η Εκκλησία με πρόνοια και αγάπη, τοποθέτησε στο τέλος της εβδομάδας, μία ακολουθία που είναι πνευματική όαση. Είναι η ακολουθία των Χαιρετισμών.»

Ξαφνικά, συνέχισε, την Παρασκευή το βράδυ τα πάντα πάλι αλλάζουν. Γιατί στο μέσον του Ναού υπάρχει η Μητέρα μας, που μαζευόμαστε όλοι γύρω από το πρόσωπο της για να της πούμε τα «Χαίρε».

Γιατί η Παναγία είναι η παρηγορήτρια μας, Εκείνη που θα μας βοηθήσει να ολοκληρώσουμε το στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Εκτός από τα καταπληκτικά «Χαίρε», ο ιερός υμνωδός στολίζει την Παναγία με όμορφους χαρακτηρισμούς. Όπως η μητέρα στολίζει το παιδί της. Χρησιμοποιεί εικόνες από την φύση, την ονομάζει άλλοτε λουλούδι, χρυσό, γη της επαγγελίας, άστρο άδυτο κ.α.

Όμως για εμάς τους Έλληνες, τόνισε ο π. Νικόλαος, ένας είναι ο χαρακτηρισμός που μας συγκινεί περισσότερο. Είναι ένας από τους παιάνες της Εκκλησίας μας, το κοντάκιο του Ευαγγελισμού «Τη υπερμάχω στρατηγώ…» .

Ο υμνωδός ομοιάζει την Παναγία με στρατηγό, της δίνει ένα στρατιωτικό όρο που μας θυμίζει στρατόπεδα και μάχες. Η Παναγία μας τι σχέση έχει με όλα αυτά;

Ξετυλίγοντας την ιστορία, φτάνουμε στο έτος 626, στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Οι Πέρσες έχουν αρπάξει τον Τίμιο Σταυρό από τα Ιεροσόλυμα. Ο Σταυρός του Θεανθρώπου βρίσκεται σε βέβηλα χέρια. Ο αυτοκράτορας ξεκινάει εκστρατεία να κερδίσει το μέγα έπαθλο που είχε ανακαλύψει η αγία Ελένη. Ετοιμάζει μεγάλο στρατό και αναχωρεί για τα βάθη της Ασίας.

Βρήκαν ευκαιρία, σε μια Πόλη σχεδόν απροστάτευτη, κάποιοι Πέρσες με την συνεργασία των Αβάρων, να την πολιορκήσουν. Όμως, ο Πατριάρχης Σέργιος γνωρίζει ότι η Πόλη είναι αφιερωμένη από τον άγιο Μέγα Κωνσταντίνο στην Παναγία. Εκείνη είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός, που θα βοηθήσει την μικρή φρουρά να αντιμετωπίσει τις ορδές των εχθρών.

Ο Πατριάρχης συγκεντρώνει τον κλήρο, τον λαό και την μικρή φρουρά και με τα λάβαρα και τις εικόνες των Εκκλησιών γυρίζει όλη την Βασιλεύουσα κάνοντας μια μεγαλοπρεπή λιτανεία και παρακαλώντας την Παναγία να σώσει την Πόλη Της.

«Η Παναγία δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην δέηση των παιδιών Της. Και ξαφνικά, μια φοβερή κακοκαιρία καταστρέφει τον στρατό των πολιορκητών και σώζεται η Πόλη.

Ο Πατριάρχης τους μάζεψε όλους και κατευθύνθηκαν στον ιερό Ναό των Βλαχερνών για να ευχαριστήσουν την Παναγία, την Στρατηγό. Και όρθιοι όλη τη νύχτα, έκαναν την ακολουθία που κάνουμε κι εμείς σήμερα. Γι’ αυτό και ονομάζεται Ακάθιστος Ύμνος.»

Και σε άλλες περιπτώσεις και πολιορκίες, πάλι η Παναγία έσωσε την Πόλη. Όπως και με την Επανάσταση του 1821, όπου οι Έλληνες θέλησαν η ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, να είναι η εναρκτήριος ημέρα του Αγώνα.

Όμως και στα νεότερα χρόνια, όπως στο έπος του 1940, έγιναν τόσα πολλά καταγεγραμμένα θαύματα από την Παναγία μας. Και οι Έλληνες, μετέφεραν την εορτή της Σκέπης της Θεοτόκου στις 28 Οκτωβρίου. Για να αφιερώσουν αυτό το έπος σε Εκείνην.

Κι όπως σημείωσε ο π. Νικόλαος, κλείνοντας τον λόγο του:

«Να γιατί ο ύμνος αυτός, δεν είναι ένα ρητορικό σχήμα κι ένας κενός χαρακτηρισμός. Η Παναγία μας είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός σε ορατούς και αοράτους εχθρούς.

Κι εμείς σαν πρόσωπα, είμαστε σε μια συνεχόμενη πνευματική πολιορκία του πονηρού.  Πρέπει κι εμείς να ανασηκώσουμε το πνευματικό μας ανάστημα, να σηκώσουμε τα χέρια μας και να απευθυνθούμε στην Παναγία και να ζητήσουμε να γίνει στρατηγός μας, η βοηθός μας. Εκείνη που θα σώσει τον κόσμο κι εμάς.

Γιατί οι χριστιανοί, ποιόν άλλον έχουν πιο κοντά στον Θεό, παρά την Μάνα τους, την Παναγία τους;»

Την ομιλία του π. Νικολάου μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ.