Ο Χριστός μας καταδιώκει διαρκώς με το έλεος Του. Γι’ αυτό και μας στέκει και βάζει καρτέρι σε κάθε στροφή του δρόμου μας, για να μας σώσει και να μην μας αφήσει στα χέρια του πονηρού.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας

Κατανυκτική ιερά αγρυπνία τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, το Σάββατο 25 Μαρτίου, για την Δ’ Κυριακή των Νηστειών, εορτή του οσίου Ιωάννη της Κλίμακας, του Σιναΐτη.

Στην ακολουθία του Όρθρου και την Θεία Λειτουργία, ιερούργησε ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σχοινάς, από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ο οποίος και μίλησε στους πιστούς.

Η ιερά αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ 2017», που διοργανώνει ο Ναός για 19^η συνεχή χρονιά.

Καθ’ όλη την διάρκεια της αγρυπνίας, οι πιστοί είχαν την ευλογία να προσκυνήσουν την Ιερά Εικόνα της «Παναγίας της Κοσμοσώτειρας», προστάτιδας της Θράκης και των απανταχού Θρακιωτών και τα Ιερά Λείψανα των Αγίων Πατέρων της Όπτινα, που φιλοξενούνται στο Ναό την εορταστική αυτή περίοδο.

 

Την Δ’ Κυριακή των Νηστειών, σημείωσε ο π. Γεώργιος, η Εκκλησία, μας βάζει δύο διαφορετικά πράγματα μπροστά μας. Από τη μια μας βάζει έναν δαιμονισμένο νέο, που ο πατέρας του τον πηγαίνει στον Χριστό και γίνεται το θαύμα.

Και από την άλλη, έχουμε έναν μεγάλο άγιο της Εκκλησίας, στον οποίον είναι αφιερωμένη αυτή η Κυριακή. Τον όσιο Ιωάννη της Κλίμακος, τον Σιναΐτη. Έναν ασκητή, που ήταν ταγμένος να αγαπά τον Χριστό με όλη του την καρδιά, αλλά στο βάθος κι αυτός πολέμησε με τον δαίμονα σε όλη του τη ζωή.

Κι όπως φαίνεται κι από το βιβλίο του οσίου, την «Κλίμακα», τα πάθη μαστίζουν την ψυχή του ανθρώπου και πίσω από αυτά τα πάθη κρύβεται και ένα δαιμόνιο. Και με την άσκηση και την ορθόδοξη πανοπλία, τα μέσα που έχουμε μέσα στην Εκκλησία, μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτά τα πάθη και να αποκτήσουμε τις ευαγγελικές αρετές, με κορύφωση την αγάπη.

«Βλέπουμε λοιπόν από την μία τον δαιμονισμένο κι από την άλλη, τον ασκητή και τον άγιο. Αλλά ταυτόχρονα μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Για το πώς ο καθένας από εμάς, ταλαιπωρείται σε αυτή τη ζωή από τον κακό του εαυτό κι από τον δαίμονα που προσπαθεί να μας ωθεί διαρκώς στο να παίρνουμε απόσταση από τον Χριστό. Δεν μας αφήνει ήσυχους ο διάβολος, ούτε για μια στιγμή.

Πρέπει γι’ αυτό κι εμείς, κατά έναν τρόπο, να εγκολπωθούμε το παράδειγμα του αγίου Ιωάννου του Σιναΐτη. Να ζήσουμε αδιάλειπτα τη σχέση μας με τον Χριστό. Να προσπαθήσουμε στην πράξη, κάθε στιγμή, να ζούμε με τον Χριστό, να Τον επικαλούμαστε, να ασκούμαστε ορθοδόξως, προκειμένου να μπορούμε να αποκρούουμε τις υποβολές του πονηρού.»

Γιατί όταν ο άνθρωπος εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, επεσήμανε, έχει σίγουρα όλους όσους εργάστηκαν τοιουτοτρόπως, ως συμμάχους του. Κι αυτοί είναι οι άγιοι της Εκκλησίας.

Όταν βλέπει ο άγιος Ιωάννης ότι κι εμείς, μέσα στην καθημερινότητα μας, βάζουμε τον εαυτό μας στην θέση του και δεν ακούμε τις φωνές του πονηρού  που μας πολεμάει, αλλά προσπαθούμε με την επίκληση του Κυρίου, με τη νηστεία, με την μελέτη, με την αγρυπνία, με τη συμμετοχή στις ακολουθίες, με την εξομολόγηση και με την θεία Κοινωνία, τότε πραγματικά και ο άγιος συγκινείται και μας λέει να έχουμε θάρρος και πίστη.

Κι εμείς, τόνισε ο π. Γεώργιος, λέμε σαν τον πατέρα του δαιμονισμένου, «πιστεύω Κύριε, βοήθει μοι τη απιστία». Γιατί εκείνες τις στιγμές που πέφτουμε και έχουμε μια ξηρασία πνευματική, έρχεται ο πονηρός και μας βάζει αμφιβολίες.

«Εκείνη την ώρα θα παραδεχθούμε την ολιγοπιστία μας, την απιστία μας, την άγονη κατάσταση της καρδιάς μας και θα ζητήσουμε από τον Χριστό να γίνει η δροσιά που θα γεμίσει την ψυχή μας. Και ο Χριστός θα είναι εκεί πάντοτε για να μας δώσει το θαύμα το προσωπικό που περιμένουμε.

Μόλις παραδέχθηκε την απιστία του ο πατέρας του δαιμονισμένου, έγινε το θαύμα. Έτσι κι εμείς στην πορεία μας, να παραδεχόμαστε την μηδαμινότητα μας, να παραδεχόμαστε ότι είμαστε και άπιστοι.»

Έχουμε τόσους συμμάχους που δεν επιτρέπεται να αποτύχουμε. Νέφος αγίων, οσίων, μαρτύρων και πάνω απ’ όλα έχουμε την Παναγία μας. Είμαστε «καταδικασμένοι» να επιτύχουμε τον αγώνα μας!

Κι αν η Εκκλησία έχει φέρει αυτήν την Κυριακή έναν ασκητή μπροστά μας, είναι για να μας δώσει θάρρος προβάλλοντας το παράδειγμα του. Αγωνίστηκε και μας άφησε και εγχειρίδιο στα χέρια μας, τρόπους πρακτικούς για να αγωνιστούμε κι εμείς.

Ολοκληρώνοντας τον λόγο του, μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα του Ναού, ο π. Γεώργιος σημείωσε:

«Ο Χριστός μας καταδιώκει διαρκώς με το έλεος Του. Κι όπως λέει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, ο Χριστός αγάπησε τον άνθρωπο όπως ένας εραστής έχει τρελαθεί από τον έρωτα και αγαπάει την ερωμένη του. Γι’ αυτό και μας στέκει και βάζει καρτέρι σε κάθε στροφή του δρόμου μας, για να μας σώσει και να μην μας αφήσει στα χέρια του πονηρού.

 Να συνεργαστούμε κι εμείς με τον Χριστό. Να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τον πονηρό. Να τον περιφρονήσουμε, χωρίς να κάνουμε κουβέντα μαζί του. Και να συνεχίσουμε δυναμικά την πορεία μας, που μπορεί να έχει σταυρό, κόπο, πόνο και άσκηση, αλλά στο τέλος έχει Ανάσταση και ζωή και ευφροσύνη αιώνια.»

Την ομιλία του π. Γεωργίου μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ.