Αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Λεγάτος

Ὁ μήνας Μάρτιος εἶναι ὁ μήνας τῆς Θρησκευτικῆς καί Ἐθνικῆς μας Ἐλευθερίας. Στέλνει τό μήνυμα τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς Ἱστορίας. Ὁ ἄνθρωπος δέσμιος τῆς ἁμαρτίας καί τῆς παρακοῆς τοῦ Θείου νόμου. Ἡ ἁμαρτία!  «Ψυχή γάρ ἁμαρτάνουσα αὕτη ἀποθανεῖται» λέγει τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μέ τό στόμα τοῦ προφήτη (Ιεζ. Ιη΄4).

Εἶναι κατά τόν Μεγ. Βασίλειο ἡ ἁμαρτία, ὁ θάνατος τοῦ ἀθανάτου δηλ. τῆς ψυχῆς. Εἶναι ἡ δυστυχία τοῦ ἀνθρώπου, γιατί τόν ἀποξενώνει καί τόν ἀπομακρύνει ἀπό τήν πηγή του, τόν Θεό, τόν Θεό τῆς σωτηρίας καί τῆς ἀγάπης. Ὁμως ὁ Θεός δέν ἐγκατέλειψε τόν ἀνθρωπο. Ἔστειλε τό μήνυμα τῆς λυτρώσεως καί τῆς ἀπαλλαγῆς. Ἔστειλε τό μήνυμα τῆς αἰωνιότητος καί τῆς ἀθανασίας. Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. Μήνυμα ἐλευθερίας καί ἀπαλλαγῆς. Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό κατά χάρη.

Καί ὁ Ἕλληνας δοῦλος τοῦ Ἀσιάτη κατακτητή. Κυλοῦν οἱ αἰῶνες καί οἱ ἀλυσίδες εἶναι βαριές καί ἀσήκωτες. Σκοτάδι παντοῦ. Οὔτε ἐλπίδα οὔτε ἀχτίδα. Ὅμως τό πνεῦμα ποτέ δέν πεθαίνει καί ὁ ἥλιος τῆς ἐλπίδος ποτέ δέν σβήνει.

«Τό σάλπισμα τοῦ πολέμου τοῦ ’21, Χερουβικός ὕμνος εἰς τόν Ὕψιστον» κατά τόν ἱστορικό Σπυρίδωνα Τρικούπη ἀντήχησε σέ βουνά καί λαγκάδια καί ἔκανε τούς ραγιάδες θεριά καί τούς σκλάβους ἐλεύθερους. Καί φθάνει τό μήνυμα τῆς ἱστορίας  ὡς ἐμᾶς βροντόφωνο.

Ο κόκκος τοῦ σίτου καί ἄν σαπίση ἑτοιμάζει μέσα στά σπλάχνα τῆς Φυλῆς τόν στάχυ, ἀπ’ ὅπου θά πλαστῆ τό ψωμί τῆς Ἐλευθερίας. Ἡ σπίθα τοῦ πνεύματος καί ἄν κρύβεται μέσα στίς στάχτες τῆς δουλείας καί τῆς χωρίς πνεῦμα καθημερινότητας, ἑτοιμάζει τόν ἄσβεστο πυρσό, ἀπ’ ὅπου θά λάμψη τό φῶς τῆς Αἰωνιότητος καί τῆς Ἀθανασίας.

Αυτό τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καί τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 21 εἶναι δρόμος καί πέρασμα.

Τέτοιοι σταθμοί μᾶς δίνουν φῶς καί  νόημα στή ζωή.

Τέτοιοι σταθμοί καλοῦν νά ἀνεβοῦμε ψηλά στά ὕψη τῆς ἰδέας καί  νά κατεστοῦμε στά βάθη τῆς θυσίας καί τῆς προσφορᾶς.

Ἄς ἀνάψουμε τό κανδήλι τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐχαριστίας σέ ὅλους ἐκείνους πού θυσιάστηκαν γιά τήν πατρίδα.

Ἄς παραδειγματιστοῦμε ἀπό τό μεγαλεῖο τῆς ζωῆς τους. Ἔδωσαν τά πάντα στήν πατρίδα χωρίς νά ἀπολαύσουν τίποτε.

Ἄς στήσουμε τό αὐτί καί νά ἀκούσουμε προσεκτικά τόν ἀπόηχο τῆς φωνῆς τους, πού μᾶς καλεῖ νά ἀγαπήσουμε ἀληθινά τήν πατρίδα μας. Ἐκείνοι ἔκαναν τό χρέος τους. Καιρός νά κάνουμε καί ἐμεῖς τό δικό μας.