Αλέξης Παπαχελάς
Νιώθω πολύ περίεργα, ομολογώ, όταν κάποιοι γνωστοί εκμυστηρεύονται ότι θέλουν να μπλέξουν με την πολιτική ή τα κοινά γενικώς. Από τη μία ο τόπος χρειάζεται επειγόντως νέο αίμα στον δημόσιο βίο. Εχει ανάγκη κυρίως από ανθρώπους που έχουν κολλήσει ένσημα και έχουν νιώσει την απειλή της απόλυσης, για να εκτοπίσουν τα προϊόντα του κομματικού δοκιμαστικού σωλήνα που έχουν πιάσει στασίδι… Από την άλλη, η πρώτη αντίδραση είναι: «Γιατί θέλεις να μπλέξεις τώρα;». Δεν είναι παράλογο με όσα έχουμε ζήσει σε αυτήν τη χώρα. Είναι πολλά τα παραδείγματα καταξιωμένων ανθρώπων, οι οποίοι ανέλαβαν δημόσιες θέσεις και βρέθηκαν είτε κρεμασμένοι στα μανταλάκια είτε συχνοί επισκέπτες σε γραφεία ανακριτών. Θέλει μεγάλες δόσεις τσαγανού και αρκετή έλλειψη ευαισθησίας κάποιος για να μπορέσει να επιβιώσει στο καμίνι της ελληνικής δημόσιας ζωής. Ειδικά μάλιστα στις μέρες μας, καθώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το αντισυστημικό τσουνάμι έχουν ανεβάσει πολύ τους τόνους, παγκοσμίως. Δύσκολα επιβιώνουν ακόμη και οι πιο έμπειροι, όταν μέσα σε δευτερόλεπτα η τρίχα μπορεί να γίνει τριχιά και να εξαπλωθεί με αστρονομική ταχύτητα παντού. Το «μην μπλέξεις» είναι η εύκολη, αλλά όχι απαραιτήτως η υπεύθυνη στάση απέναντι σε κάθε «τρελό» που θέλει να δοκιμάσει την τύχη του. Το σύστημα, βεβαίως, είναι καλά στημένο για να δυσκολέψει τη ζωή των «προσκόπων», που θέλουν πραγματικά να προσφέρουν. Ακόμη και οι μισθοί είναι εξωφρενικά χαμηλοί, προϊόν και αυτοί ενός αριστεροδεξιού λαϊκισμού. Οσοι πάλι ξέρουν τα «κόλπα» επιβιώνουν και χαίρουν μιας ιδιότυπης οικουμενικής ασυλίας. Σπανίως θα δείτε δύο νταραβερτζήδες από διαφορετικές παρατάξεις να τσακώνονται. Αντιθέτως, εύκολα συσπειρώνονται απέναντι σε όποιον θέλει απλά να κάνει τη δουλειά του.
Είχα ρωτήσει ένα φίλο που ζει χρόνια στο εξωτερικό αλλά παρακολουθεί στενά τα δημόσια πράγματα στη χώρα τι του έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση. «Το πόσο πολύ φοβούνται οι καλοί άνθρωποι που μπλέκουν με το Δημόσιο». Συνεπώς, καταλήγω στο συμπέρασμα πως μια επόμενη κυβέρνηση οφείλει να αλλάξει τους κανόνες και να προσελκύσει ικανούς ανθρώπους. Υποχρέωση όλων μας, επίσης, είναι να προστατεύουμε τέτοιους ανθρώπους, από όποια παράταξη και αν προέρχονται. Οπότε, την επόμενη φορά που θα με ρωτήσει κάποιος εάν πρέπει να αναμειχθεί με τα δημόσια πράγματα, σκέπτομαι να του εκθέσω τα ρίσκα, αλλά και να του πω: «Φίλε, κάνε το, γιατί δεν έχουμε πολλά περιθώρια σε αυτόν τον τόπο εάν όλοι οι σοβαροί και ικανοί μείνουν σπίτια τους από φόβο». Αυτό άλλωστε θέλει η οικουμενική διακομματική παράταξη των χασομέρηδων και νταραβερτζήδων των πολιτικών γραφείων. Να βάλει όσο περισσότερα εμπόδια και να τρομάξει όποιον θέλει να μοιραστεί μαζί τους τα λάφυρα της εξουσίας.
Πηγή εδώ