Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου

Στο Ενοριακό Αρχονταρίκι του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», o Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Τσιμούρης συζήτησε το θέμα «‘‘Και στου δρόμου τα μισά σβήσαν τ᾽ άστρα τα χρυσά…’’: Διάλογος περί διαζυγίου», με τον Αρχιμανδρίτη Καλλίνικο Μαυρολέων.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού.

Κοινή διαπίστωση και των δύο, ήταν πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που μπορεί να υπάρξει σε μία οικογένεια είναι το διαζύγιο. Σύμφωνα άλλωστε με τις στατιστικές, τα διαζύγια είναι πιο πολλά κι απ᾽ τους γάμους ή κινούνται σε ίδια ποσοστά.

Κάτι λοιπόν φταίει. Είναι θλιβερό γεγονός, γιατί βλέπουμε τις συνέπειες. Η συζήτηση περιστράφηκε λοιπόν στα στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν όταν ένα ζευγάρι πηγαίνει προς το μυστήριο του γάμου, όπου δύο άνθρωποι γίνονται ένας και από εκεί προέρχεται η οικογένεια.

Αν ρωτήσει κανείς τα νέα παιδιά γιατί παντρεύονται θα πάρει διάφορες απαντήσεις, όπως για να κάνω παιδιά, να έχω συντροφιά κ.ο.κ. Μέσα στο μυστήριο του γάμου όμως, ο άντρας και η γυναίκα καλούνται να γίνουν μία σάρκα, να στραφούν προς τον Θεό και να αγιάσουν. Μπαίνουν και οι δύο στην βασιλεία του Θεού. Και η ένωση που γίνεται με την Χάρη του Θεού, δεν είναι μία ένωση με ημερομηνία λήξης.

Όπως είπε χαρακτηριστικά ο π. Καλλίνικος:

«Μπαίνουν μέσα στο γάμο δύο άνθρωποι ξεχωριστοί, ο καθένας με την παιδεία του, τον χαρακτήρα του, τις ιδιοτροπίες του, την αγωγή του, τα χαρίσματά του και όλα αυτά συμπλέκονται για να συμβιώσουν.

Μέσα στο γάμο πρέπει ο καθένας να θυσιάσει το εγώ του. Ο γάμος είναι μια πορεία σταυρική, μαρτυρική.»

Υπάρχουν τέτοιες διαφορές που χρειάζεται μεγάλη άσκηση. Μία συνήθης αιτία διαζυγίου είναι η λεγόμενη «ασυμφωνία χαρακτήρων». Κάτι που κανονικά είναι πλεονέκτημα. Δύο ίδιοι τύποι, ίδιοι χαρακτήρες θα περνούσαν μια ζωή βαρετή και ανούσια.

Όταν υπάρχει αγάπη, ανοχή, συνεργασία και συνεννόηση, υπάρχει ποικιλία. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον και τον συμπληρώνει αρμονικά. Η οικογένεια, τόνισε ο π. Καλλίνικος πρέπει να λειτουργεί συνοδικά, όπως η Εκκλησία. Να δέχεται ο ένας τα καλά και τα κακά του άλλου και να συζητάει. Γιατί τα ανδρόγυνα φαίνεται ότι δεν συζητούν και δεν διαθέτουν χρόνο μεταξύ τους, να δώσουν σημασία, τρυφερότητα, ενδιαφέρον.

Ο πρώτος καρπός της αγάπης του ανδρογύνου, δεν είναι τα παιδιά, όπως είναι η συνήθης απάντηση, αλλά είναι η ίδια η σχέση του ανδρογύνου. Βλέπουμε σήμερα τα ανδρόγυνα να τρέχουν όλη την ημέρα για τα παιδιά τους. Στο τέλος τα παιδιά φεύγουν απ᾽ το σπίτι και μένει το ζευγάρι μόνο του. Και δεν έχουν τι να πουν και χωρίζουν.

Τα περισσότερα ανδρόγυνα χωρίζουν ή πολύ νωρίς, ή μετά από 20 – 30 χρόνια γάμου. Τι συμβαίνει τότε; Δεν κοίταξαν να φτιάξουν μια σχέση δική τους πρώτα, αλλά τα δίνουν όλα για τα παιδιά. Έξω από το «εγώ» και το «εσύ».

Αυτό πρέπει να καλλιεργηθεί. Να υπάρχει η σχέση των δύο μεταξύ τους, μια σχέση η οποία θα τους κρατήσει ενωμένους στις δυσκολίες.

Κι όπως σημείωσε ο π. Καλλίνικος:

«Τι ωραία θα ήταν, αν κάθε βράδυ, το ανδρόγυνο ζητάει συγγνώμη, ο ένας απ᾽ τον άλλον, αλλά και από τα παιδιά τους, για τις στεναχώριες της ημέρας. Στο σπίτι αυτό δεν θα μπορούσε να μπει ο διάβολος.

Θα ήταν επίσης μεγάλη ευλογία, να ζουν και κατά Θεόν ζωή. Να ανάβουν το καντήλι τους, να προσεύχονται, να εξομολογούνται και να κοινωνούν, να έχουν καλλιέργεια εσωτερική.»

Το ζευγάρι μπαίνει στον γάμο για να πορευτούν μαζί στην αιωνιότητα. Όταν υπάρχει πρόβλημα, κάτι δεν κάνει ο καθένας καλά. Πρέπει να ανασυγκροτηθεί η σχέση, να βρουν, να ομολογούν και να παραδεχτούν τα λάθη τους οι σύζυγοι και να προχωρήσουν αυτόν τον μαρτυρικό αγώνα.

Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα, συμφώνησαν και οι δύο συνομιλητές, από το να κάνουν δύο άνθρωποι οικογένεια και να χαρούν τις χαρές του γάμου και να αντέξουν μαζί τις δυσκολίες που θα έρθουν. Για να ριζώσει το ανδρόγυνο, πρέπει ο καθένας να ξεριζώσει το εγώ του.

Και καταλήγοντας ο π. Καλλίνικος, τόνισε:

«Μόνο ο Χριστός αν μπει ανάμεσα τους, θα δώσει την Χάρη και την υπομονή να αντέξουν ο ένας τον άλλον και θα τους δώσει τη δύναμη να φτάσουν μέχρι το τέλος.

Να μορφωθεί ο Χριστός μέσα τους και να μορφώσουν τα παιδιά τους στον Χριστό, για να γίνει το σπίτι μια ωραία Εκκλησία που από τώρα θα ζήσει την βασιλεία των ουρανών.»

Τη συζήτηση του π. Βασιλείου με τον π. Καλλίνικο μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ.