Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χονγκ Κονγκ κ. Νεκταρίου

Όταν σε καλεί η Αγάπη…

Μία ημέρα σαν την σημερινή, πριν από πέντε χρόνια, βρέθηκα στον μεγαλοπρεπή Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου στο Πέραν της Κωνσταντινουπόλεως. Τον Καθεδρικό Ναό της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως.

Εκείνη η ημέρα υπήρξε ιδιαίτερα ευφρόσυνη για εμένα. Είναι η ημέρα κατά την οποία τελέσθηκε η εις Επίσκοπον χειροτονία του αδελφού μου Κωνσταντίνου.

Ο εψηφισμένος τότε Μητροπολίτης Σιγκαπούρης στην ομιλία του ενώπιον του Οικουμενικού Πατριάρχου μας εξέπληξε και μας συγκίνησε.

Ξεκίνησε την ομιλία του με στίχους του Χαλίλ Γκιμπράν:

«Ὅταν ἡ ἀγάπη σέ καλεῖ, ἀκολούθησέ την, μόλο πού τά μονοπάτια της εἶναι τραχιά κι ἀπότομα.
Κι ὅταν τά φτερά της σέ ἀγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο πού τό σπαθί πού εἶναι κρυμμένο ἀνάμεσα στίς φτεροῦγες της μπορεῖ νά σέ πληγώσει.
Κι ὅταν σοῦ μιλήσει, πίστεψέ την, μόλο πού ἡ φωνή της μπορεῖ να διασκορπίσει τά ὄνειρά σου σάν τό βοριά πού ἐρημώνει τόν κῆπο.
Γιατί ὅπως ἡ ἀγάπη σέ στεφανώνει ἔτσι καί θά σέ σταυρώσει.
Σά δεμάτια σταριοῦ σέ μαζεύει κοντά της, σέ ἀλωνίζει γιά νά σέ ξεσταχιάσει, σέ κοσκινίζει γιά νά σέ λευτερώσει ἀπό τά φλούδια σου, σέ ἀλέθει γιά νά σέ λευκάνει, σέ ζυμώνει ὥσπου νά γίνεις ἀπαλός.
Καί μετά σέ παραδίνει στήν ἱερή φωτιά της γιά νά γίνεις ἱερό ψωμί γιά τοῦ Θεοῦ τό Ἅγιο Δεῖπνο.»

Η θεϊκή Αγάπη τον κάλεσε να αναλάβει ένα βαρύ σταυρό. Πέντε χρόνια παραδομένος ολοκληρωτικά στο θεϊκό θέλημα περπατά σε μονοπάτια τραχιά κι απότομα. Η πορεία του όμως είχε ουσιαστικά ξεκινήσει από το 1999 όταν ως λαϊκός εθελοντής επισκεπτόταν το ιεραποστολικό κλιμάκιο στην Καλκούτα της Ινδίας. Από το 2003 ως κληρικός ανέπτυξε αξιοθαύμαστο ιεραποστολικό έργο στην Νοτιοανατολική Ασία. Με τα φτερά της πίστεως και της αγάπης πορεύτηκε στο Χονγκ Κονγκ, τις Φιλιππίνες, την Ινδία, την Ινδονησία, το Νεπάλ (σε εποχή εμφυλίου πολέμου), το Πακιστάν, την Σιγκαπούρη, και σε άλλα μέρη που η ανάγκη δεν αφήνει να ειπωθούν. Στο φονικό τσουνάμι, που συνέβη το Δεκέμβριο του 2004 και φόνευσε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, βρέθηκε στην Ταϋλάνδη κοντά στα θύματα παρέχοντας ψυχολογική και υλική υποστήριξη και οργανώνοντας με τρόπο άριστο την παροχή ανθρωπιστικής βοηθείας. Δεν δίστασε να πορευθεί στις περιοχές της Ινδονησίας όπου ολόκληρα χωριά και πόλεις εξαφανίσθηκαν από τον χάρτη. Ως Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Χονγκ Κονγκ στήριξε τους ντόπιους ιεραποστόλους κληρικούς και τα ιεραποστολικά κλιμάκια. Στήριξε τα φιλανθρωπικά ιδρύματα στην Καλκούτα, την Ινδονησία, και σε άλλες περιοχές. Σήκωσε μόνος το βάρος της διοικήσεως της Μητροπόλεως Χονγκ Κονγκ σε εποχές δύσκολες.

Την 21η Νοεμβρίου 2011, ο Κύριός μας τον κάλεσε να γίνει ο πρώτος Επίσκοπος της Μητροπόλεως Σιγκαπούρης. Όταν εκείνη την ευλογημένη ημέρα λάμβανε από τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη το Ωμοφόριο της Επισκοπής γνώριζε τα μονοπάτια που θα πορευθεί. Δεν τον περίμενε χρυσοστόλιστος επισκοπικός θρόνος. Ούτε δόξα και τιμές. Μπροστά του υπήρχε μόνο αγώνας, δάκρυα και πόνος. Προβλήματα και θλίψεις. Εξευτελισμοί και ταπεινώσεις. Και μόνη παραμυθία η τέλεση της θείας Λειτουργίας σε μέρη όπου η Ορθόδοξη μαρτυρία ακούγεται κυριολεκτικά για πρώτη φορά. Μόνος στηριγμός η βεβαιότητα πως ακολουθεί τις προσταγές της Αγάπης. Μόνη ελπίδα το όνειρο να σκορπίζει την Ζωή σε μέρη τα οποία ακόμα βρίσκονται στο σκοτάδι του θανάτου.

Αδελφέ μου, σήμερα που συμπληρώνεις πέντε χρόνια ως Επίσκοπος, σου εύχομαι και προσεύχομαι να συνεχίσεις να περπατάς στο μονοπάτι που χάραξε για σένα η Αγάπη! Να συνεχίσεις να παραδίδεις τον εαυτό σου προσάναμμα στην ιερή φωτιά της για να γίνεσαι ιερό ψωμί για του Θεού το Άγιο Δείπνο. Το Δείπνο της Βασιλείας, όπου αυτή η ίδια η Αγάπη θα σε τιμήσει για τους κόπους, τις θυσίες, τα δάκρυα, τον σκληρό αγώνα.

Είθε να είναι η χάρις μαζί με εσένα για πάντα!