Αρχιμανδρίτου Δανιήλ Αεράκη

Κατ’ ευφημισμόν! Η λέξις ευ-θανασία κακώς χαρακτηρίζει το βίαιο τέλος του σώματος. Στην ουσία της είναι καλή λέξις, μιλάει για καλό θάνατο!

• Ευθανασία πραγματική είναι εκείνη, που οδηγεί στην ευ-αθανασία. Η αθανασία της ψυχής είναι δεδομένη για όλους. Τη στιγμή του θανάτου η ψυχή πορεύεται στην αθανασία, οι πιστοί στην αθανασία της ζωής του Θεού, στο αιώνιο βασίλειο της δόξας του Θεού. Οι λοιποί, όσοι αρνήθηκαν τη δωρεά του Χριστού, πορεύονται στην αθανασία της απώλειας (Ιωαν. ε’ 23)

• Ευθανασία σημαίνει καλός θάνατος. Ο ευεργετικώτερος θάνατος είναι ο θάνατος του Σωτήρος Χριστού πάνω στο Σταυρό. Όσοι πιστεύουν στο μυστήριο του Σταυρού, αυτοί βλέπουν να επέρχεται η στιγμή του σωματικού θανάτου και βροντοφωνούν: «Θανάτω θάνατον πατήσας» (Α’ Κορ. ιε’ 54).

• Ευθανασία είναι και η αφοβία του θανάτου. Μιλώντας ο Χρυσόστομος για τον Παύλο, λέει χαρακτηριστικά: «Ου πέφρικε τον θάνατον»! Οι πιστοί βλέπουν το θάνατο ως την πύλη της ζωής. Βλέπουν το θάνατο ως μετάβασι. «Μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωαν. ε΄ 24).

• Ευθανασία ακόμη είναι ο καλός θάνατος των μαρτύρων, που δεν αρνούνται τον Χριστό. Βλέπουν το θάνατο και λένε: «Ουκέτι, θάνατε, κυριεύεις· ο γαρ των όλων Δεσπότης το κράτος σου κατέλυσε».

• Δυστυχώς τον όρο «ευθανασία» χρησιμοποιούν και όσοι προβαίνουν σε βίαιο τερματισμό της ζωής. Μιλάνε για «υποστηριζόμενη ευθανασία» όταν οι γιατροί, με τη βούλησι του ασθενούς, εγκαταλείπουν προσπάθειες θεραπείας η παρατάσεως της ζωής. Κανείς όμως δεν έχει δικαίωμα να χρησιμοποίηση τη βία, είτε σε άλλους (έγκλημα), είτε στον εαυτό του (αυτοκτονία).

• Για τους πιστούς πέρα από την υπομονή και την πίστι, υπάρχουν και η ελπίδα και το θαύμα. Πόσοι άνθρωποι, καταδικασμένοι από την επιστήμη, έγιναν καλά διά θαύματος; Αλλά και αν ο Χριστός δεν παρατείνη τη ζωή του δοκιμαζόμενου αγίου, όμως οπωσδήποτε του χαρίζει «τον στέφανον της ζωής» (Ιακ. α΄ 12).
• Την ίδια σχεδόν ημέρα έφυγαν από τη ζωή δύο πρόσωπα.
• Ο ένας πιστός, ενάρετος, σοφός εν Κυρίω, ο σπουδαίος θεολόγος Νικόλαος Βασιλειάδης. Μας χάρισε συν τοις άλλοις και το βιβλίο «Το μυστήριον του θανάτου». Έφυγε με το βλέμμα στον ουρανό.
• Ο άλλος δεν θέλησε να πιστέψη στη μετά θάνατον ζωή. Θέλησε να φύγη όπως έφυγε. Την αναχώρησί του την ώθησε «μη υποβοηθούμενη ευθανασία».

• Τραγικός όποιος φεύγει χωρίς Χριστό. Δεν θα το σχολιάσουμε.

• Αλλά και δεν μπορούμε, με αφορμή το τραγικό περιστατικό, να σπεύδουμε να νομιμοποιήσουμε την «ευθανασία»! Ας σεβασθούμε τις τελευταίες στιγμές κάθε άνθρωπου. Τις σέβονται τα περισσότερα κράτη. Εμείς θα πρωτοτυπήσουμε στην τραγικότητα;

Πηγή εδώ