Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Έρχεται μια μέρα, που ξυπνάς, και συνειδητοποιείς πως ο άλλος δίπλα σου είναι πλέον ένας ξένος…
Δεν έχεις τι να πεις ή τι να συζητήσεις, σου φαίνεται αδύνατο το να μπορέσεις να συνεννοηθείς έστω και για πράγματα απλά, η κάθε μικρή συνήθειά του σε νευριάζει απίστευτα, και για ερωτική έλξη, ούτε λόγος, αυτή έχει νεκρώσει προ πολλού.
Και αναρωτιέσαι… Πως φτάσαμε ως εδώ;
Όλος εκείνος ο έρωτας…Το πάθος. Η αγάπη. Πού πήγαν; Πού εξαφανίστηκαν;
Ξέρεις…
Λένε πως ό,τι αφήνεις, σε αφήνει και αυτό…Και είναι ο πρώτος λόγος που βλέπεις την σχέση σου, την οποιαδήποτε σχέση, έτσι να καταλήγει.
Την θεώρησες δεδομένη. Βάρυνες. Σταμάτησες να ενδιαφέρεσαι για όλα όσα τον άλλον ενδιαφέρουν. Ο έρωτας, το πάθος, αυτά που βιώνει καθένας στην αρχή, είναι απλά τα εναύσματα, για να ξεκινήσεις να ζυμώνεσαι, να δουλεύεσαι μαζί με τον άλλον. Επαναπαύτηκες στην ηδονή που σου προσφέρουν, και έτσι κάποια στιγμή στέρεψαν, χωρίς να μπορούν τίποτα άλλο να σου δώσουν.
Είναι όμως και κάτι άλλο…
Μπερδεύτηκες. Δεν κατανόησες την θέση του άλλου στη ζωή σου. Δεν είναι αυτοσκοπός η σχέση, ο σύντροφος. Δεν θα μπορούσε να είναι, να σηκώσει ένα τέτοιο βάρος… Συνοδοιπόρος είναι, συναγωνιστής σε αυτό το πέρασμα που λέγεται ζωή.