Ο Άγιος Νεκτάριος βίωσε ένα ιδιόμορφο μαρτύριο, μάλιστα και από ανθρώπους που ήταν της Εκκλησίας. Στη συκοφαντία απαντά με ανεξικακία, στην φτώχεια με αξιοπρέπεια, στον διωγμό με υπακοή.

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου

Ιερά αγρυπνία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 8 Νοεμβρίου στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας, μίλησε προς τους πιστούς που συμμετείχαν, ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Χρυσόπουλος.

Η ιερά αγρυπνία και η ομιλία που ακολούθησε, εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.

Ο λόγος του π. Χρυσοστόμου, αναπτύχθηκε γύρω από το πρόσωπο του τιμώμενου Αγίου της ημέρας, Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως, τον οποίο και χαρακτήρισε «προσωπικό μας πρόδρομο».

Όπως είπε αρχικά, για κάθε άνθρωπο υπάρχει η ιστορία, η οποία μαρτυρεί το παρελθόν, ερμηνεύει τις προθέσεις και αποκαλύπτει τις διαθέσεις. Όταν μάλιστα πρόκειται για πρόσωπο της Εκκλησίας η κατάσταση αποκτά άλλη βαρύτητα, γιατί εκείνο το πρόσωπο γίνεται σημείο σύγκρισης με τους άλλους και αποβαίνει παράδειγμα να το ακολουθήσουμε. Μια τέτοια μορφή συναντά το συναξάρι και η υμνολογία της Εκκλησίας μας στις 9 Νοεμβρίου, όπου το ημερολόγιο καταγράφει την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου.

Τις αρετές του Αγίου τις αντιλήφθηκε πρώτα η συνείδηση του εκκλησιαστικού πληρώματος και με τον τρόπο του απαίτησε από την διοικούσα Εκκλησία την αγιοκατάταξή του σε σύντομο χρόνο μετά τον βιολογικό θάνατό του . Η ιεροσυνοδική πράξη ήρθε ως επισφράγισμα των όσων οι γύρω του έβλεπαν, άκουγαν και απολάμβαναν.

«Αν δεν είχε η βιωτή του Αγίου Νεκταρίου την δυναμική του παραδείγματος και την χάρη της θαυματουργίας, θα ασχολούμαστε απλά με μια ισχυρή προσωπικότητα σαν πολλές και για έναν ικανό Ιεράρχη σαν άλλους. Η ειδοποιός διαφορά από τις δύο προηγούμενες περιπτώσεις είναι ότι υπάρχει στην περίπτωση του Αγίου μας η ανεξάντλητη υπομονή, η χριστομίμητη συγχωρητικότητα και η απαράμιλλη ανεκτικότητα.»

Διδακτικός είναι κάθε σταθμός της ζωής του Αγίου Νεκταρίου. Μια πορεία που ξεκίνησε από την ανατολική Θράκη, πέρασε από Κων/πολη, Χίο, Αθήνα, πάντα με προσπάθειες βελτίωσης, καρποφορίας, μάθησης. Ταυτόχρονα φανέρωνε τις αρετές που τον κοσμούσαν: της σεμνότητας, της πίστης, της εργατικότητας. Κορυφαία στιγμή του ήταν η εκλογή και χειροτονία του ως Μητροπολίτης Πενταπόλεως, του δευτερόθρονου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Στη συκοφαντία απαντά με ανεξικακία, στην φτώχεια με αξιοπρέπεια, στον διωγμό με υπακοή. Ακόμα και όταν μετά από περιπέτειες αναλαμβάνει θέση Ιεροκήρυκα στην ελληνική επαρχία δείχνει την ταπείνωσή του. Στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, ως σχολάρχης της, εργάζεται με αυταπάρνηση. Τέλος στην γυναικεία Μονή της Αγίας Τριάδος στην Αίγινα βρίσκει ακόμα μια παλαίστρα της αρετής.

Όπως σημείωσε ο π. Χρυσόστομος:

«Η αγιότητα δεν είναι προνόμιο των λίγων και παλαιών, αλλά όλων και του σήμερα. Δεν προαναγγέλλεται, δεν χαρίζεται, δεν αφαιρείται. Ο αγώνας είναι ίδιος, ο αθλοθέτης ο Αυτός, το βραβείο όμοιο: δικαίωση, νίκη, παράδεισος. Ξεπέρασαν οι Άγιοι τα έτοιμα, τα εύκολα, τα πρόχειρα.

Για όλους αυτούς τους λόγους η Εκκλησία προβάλλει τους Αγίους και αναμένει την συνειδητή αποδοχή τους ως αφορμή για προβληματισμό. Το ίδιο και ο Άγιος Νεκτάριος, που δεν μας περιμένει μόνο στη Μονή που αναπαύεται, αλλά και κάθε ώρα και στιγμή που επικαλούμαστε την χάρη του, την ευλογία του, το θαύμα του.»

Το ζητούμενο της εποχής μας δεν είναι απλά η καλοσύνη, συνέχισε ο ομιλητής. Έτσι μπορεί να συμπεριφέρονται και οι αιρετικοί, οι άθεοι, οι εκτός Εκκλησίας. Εκείνο που αναζητά ο καιρός μας είναι η αγιότητα και τα πρόσωπα που θα την εμπνεύσουν σ όλους εμάς που σχοινοβατούμε μεταξύ αμαρτίας και μετάνοιας, μεταξύ φθοράς και αλλαγής.

Ο εορταζόμενος Άγιος Νεκτάριος βίωσε ένα ιδιόμορφο μαρτύριο, μάλιστα και από ανθρώπους που ήταν της Εκκλησίας. Οπλίσθηκε με υπομονή, καρτερία, ρεαλισμό και πορεύθηκε. Η πολιτεία του κρύβει ένα παράπονο, μια απογοήτευση, ένα γιατί. Πειράχθηκε βάναυσα η συνείδησή του, μαρτύρησε ανυπόφορα.

Σε κάποια γειτονιά της ζωής μας, σημείωσε ολοκληρώνοντας τον λόγο του, θα συναντήσουμε τον Άγιο Νεκτάριο λυπημένο, αφού τα παθήματά του θα είναι ταυτόσημα με τα δικά μας.

Ας αξιοποιήσουμε τη δύναμη του παραδείγματος και ας μην αφήσουμε περιθώριο υποταγής, παρά μόνο διεκδίκησης του δίκαιου, του πρέποντος, του αληθινού. Βοηθός και σύμμαχός μας ο Άγιος Νεκτάριος, ως ο προσωπικός και άριστος υποστηρικτής.

Και κατέληξε ο π. Χρυσόστομος:

«Μαθαίνουμε, τιμάμε, και αγαπάμε τους Αγίους όχι επιπόλαια και επιφανειακά, αλλά αξιοποιώντας στο έπακρο το παράδειγμά τους. Οφείλουμε να βρισκόμαστε σε ετοιμότητα, προκειμένου να παλέψουμε με τις δυνάμεις του κακού και με τα κύματα των δοκιμασιών. Δεν είναι συνθήματα παρηγοριάς, ούτε και υποσχέσεις εφησυχασμού. Η καταθλιπτική εποχή μας μπορεί να ευνοεί τους ριψάσπιδες. Ας μην την ακολουθήσουμε.»

Την ομιλία του π. Χρυσοστόμου μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ.