Του Κωνσταντίνου Ερρίπη
Καμάρωσα τον Αρχιεπίσκοπο, ας μου επιτραπεί η έκφραση! Αλλά έτσι αισθάνθηκα χθες στην εκπομπή του ΣΚΑΪ με την συνέντευξη που έδωσε στον δημοσιογράφο Παπαχελά. Ήταν άξιος εκπρόσωπος της Εκκλησίας.
Λιτός, απέριττος, σεμνός, προσηνής, οικείος, πατρικός, μειλίχιος, νουνεχής.
Ήπιος στις εκφράσεις του, καθόλου επιθετικός, φιλειρηνικός και χωρίς στόμφο και έπαρση.
Με βαθειά γνώση των προβλημάτων της Εκκλησίας, με σεβασμό προς την πολιτεία και με πραγματική αγάπη προς το ποίμνιό του.
Σοβαρός, διαλλακτικός στη συζήτηση, σκληρός και άκαμπτος στα πιστεύω του. Ενδοτικός στα δευτερεύοντα αλλά λέων ορυόμενος στα κύρια και βασικά.
Η εικόνα του πρότυπο για τους λοιπούς κληρικούς, των οποίων προΐσταται.
Ασκεπής, με ένα απλό ράσσο φέρων μόνο το εγκόλπιο του αξιώματός του.
Καθισμένος απέναντι ακριβώς από το συνομιλητή του, μακράν του γραφείου του, με τα χέρια σταυρωμένα χωρίς να τους επιτρέπει απειλητικές ή επιδεικτικές χειρονομίες.
Προτάσεις απλές, μεστές νοημάτων χωρίς επίδειξη γνώσεων ή ρητορικών σχημάτων.
Ενημερωμένος σε όλα και προβληματισμένος για όλα.
Όποιος τον άκουσε, και εχθρός του να ήταν, έγινε οπωσδήποτε φίλος του.
Όποιος είχε αντίρρηση στα λεγόμενά του, μερικώς τουλάχιστον αφοπλίστηκε
Άξιος Αρχιεπίσκοπος της Ελληνικής Εκκλησίας.
Υπερήλιξ το δέμας αλλά σοφός νεάζων στην ψυχή